۲۶۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۱۶

ساز عشقش نوای دل سازد
دُرد دردش دوای دل سازد

لطف سازنده بین که بر سازش
هر چه سازد برای دل سازد

به خدا کار دل رها کردیم
کار دل هم خدای دل سازد

آتش عشق جان ما را سوخت
سوختگان را هوای دل سازد

دل مقامی خوشست از آن دلدار
جای خود در سرای دل سازد

دل صاحبدلی به دست آور
تا تو را آشنای دل سازد

نعمت الله می نوازد ساز
بشنو کز نوای دل سازد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.