هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از محبت و رحمت معشوق (که می‌تواند خدا، معشوق زمینی یا پیر عرفان باشد) سخن می‌گوید و به نوشیدن شراب معنوی و بهره‌گیری از نعمت‌های او دعوت می‌کند. در ابیات مختلف، مفاهیمی مانند می‌نوشی، ساقی، میخانه و جام شراب به‌صورت نمادین برای بیان مفاهیم عرفانی به‌کار رفته‌اند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های شراب و می‌نوشی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد. همچنین، درک صحیح آن نیاز به آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۷۳۴

می محبت او نوش کن که نوشت باد
بیا و خدمت او نوش کن که نوشت باد

شراب پاک هلال است و ساقی سرمست
زلال نعمت او نوش کن که نوشت باد

همیشه رحمت او آبرو دهد ما را
ز آب رحمت او نوش کن که نوشت باد

چو جای جام و صراحی بیا به میخانه
به قدر همت او نوش کن که نوشت باد

بیا که قسمت ما کرده اند جام شراب
خوشست قسمت او نوش کن که نوشت باد

رسید ساقی کوثر حیات می بخشد
ز دست حضرت او نوش کن که نوشت باد

شراب سید ما جرعه ای به صد جان است
به یاد قیمت او نوش کن که نوشت باد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.