هوش مصنوعی:
این متن به توصیف تجربه‌های عرفانی و معنوی شاعر می‌پردازد که در آن نور الهی را در همه چیز می‌بیند و عشق را در همه جا حاضر می‌یابد. شاعر از دیدن جنت الماوی در مستی و روشنی چشم‌هایش از نور روی معشوق سخن می‌گوید و این‌که این نگاه از سوی خداوند به او عطا شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، اشاره‌ای به مستی و مفاهیم انتزاعی دارد که مناسب مخاطبان با درک بالاتر است.
غزل شمارهٔ ۱۱۷۳
نور او در چشم بینا دیده ایم
در همه آئینه او را دیده ایم
آب چشم ما به هر سو رو نهاد
چشمه ای را عین دریا دیده ایم
دیده ایم آئینهٔ گیتی نما
نور او در جمله اشیا دیده ایم
عشق را جائی معین هست نیست
جای آن بی جا به هر جا دیده ایم
بر در میخانه مست افتاده ایم
جنت الماوای خود را دیده ایم
نور رویش روشنی چشم ماست
روشنست این چشم ما ، ما دیده ایم
نعمت الله را به ما سید نمود
این نظر از حق تعالی دیده ایم
در همه آئینه او را دیده ایم
آب چشم ما به هر سو رو نهاد
چشمه ای را عین دریا دیده ایم
دیده ایم آئینهٔ گیتی نما
نور او در جمله اشیا دیده ایم
عشق را جائی معین هست نیست
جای آن بی جا به هر جا دیده ایم
بر در میخانه مست افتاده ایم
جنت الماوای خود را دیده ایم
نور رویش روشنی چشم ماست
روشنست این چشم ما ، ما دیده ایم
نعمت الله را به ما سید نمود
این نظر از حق تعالی دیده ایم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
