هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه، با استفاده از نمادهای نور، یوسف، جام گیتی‌نما و میخانه، به بیان حالات عاشقانه و روحانی می‌پردازد. شاعر از عشق الهی و مستی عرفانی سخن می‌گوید و مخاطب را به تسلیم در برابر معشوق و درک حقایق عالم دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی نمادها مانند میخانه و مستی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۴۵

چشم من شد به نور او روشن
نظری کن به نور او در من

هر خیالی که نقش می بندم
بود آن یوسفی و پیراهن

جام گیتی نما به دست آور
تا نماید تو را به تو روشن

کنج میخانه جنت الماویست
خوش بهشتیست گر کنی مسکن

دست ساقی ما بگیر و ببوس
سرخود را به پای او افکن

عاشق مست چون سخن گوید
عقل مخمور می شود الکن

گر تو هستی محب سید ما
دل رند شکسته را مشکن
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.