هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عرفانی و اخلاقی است که مخاطب را به آرامش، خوش‌نشینی، حفظ اسرار، و پذیرش زندگی با همه‌ی دردها و شادی‌هایش دعوت می‌کند. همچنین اشاره‌ای به عرفان و جستجوی معنوی دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین برخی اشارات مانند 'می‌نوشی' و 'خرابات' نیاز به درک مناسب از تمثیل‌های ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۲۶۲
بر در می فروش خوش بنشین
جام می را بنوش خوش بنشین
پرده را ز خویشتن مدران
سِر خود را بپوش خوش بنشین
این نصیحت نکوست یادش دار
حلقه ای کن به گوش خوش بنشین
درد اگر هست خوش خوشی می جوش
ور تو صافی مجوش خوش بنشین
از سر کاینات خوش برخیز
تا بیائی به هوش خوش بنشین
در سمرقند اگر نیابی یار
خوش برو تا بلوش خوش بنشین
در خرابات نعمت الله را
گر بیابی به گوش خوش بنشین
جام می را بنوش خوش بنشین
پرده را ز خویشتن مدران
سِر خود را بپوش خوش بنشین
این نصیحت نکوست یادش دار
حلقه ای کن به گوش خوش بنشین
درد اگر هست خوش خوشی می جوش
ور تو صافی مجوش خوش بنشین
از سر کاینات خوش برخیز
تا بیائی به هوش خوش بنشین
در سمرقند اگر نیابی یار
خوش برو تا بلوش خوش بنشین
در خرابات نعمت الله را
گر بیابی به گوش خوش بنشین
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
