هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ستایش عشق و ایمان می‌پردازد. شاعر از قلب و روح سخن می‌گوید که در برابر عشق و ایمان، احساس امنیت و آرامش می‌کند. او از عشق به عنوان نیرویی یاد می‌کند که انسان را به سوی معالی و کمال سوق می‌دهد و از فقر و نگرانی دور می‌کند. همچنین، شاعر به اهمیت تغذیه روح و قلب با عشق و ایمان اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که بدون آن، زندگی معنایی ندارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و معنوی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد تا بتواند به درستی درک و تفسیر شود.

غزل شمارهٔ ۲۱۲۴

اَیا بَدْرَ الدُّجی بَلْ اَنْتَ اَحْسَن
اِذا وافاکَ قَلْبٌ کَیْفَ یَحْزَن؟

فَصِرْیا قَلْبُ فی سُوقِ الْمَعالی
لَهُ رَهْنًا اِذا ما کُنْتَ تُرْهَن

اَیا نَجْمًا خَنُوْسًا فی ذُراهُ
تَکَنَّسْ فی صُعُودِکَ اَوْ تَوَطَّن

فَلا یَعْلُوکَ نَحْسٌ، اَنْتَ آمِنْ
وَلا یَغْشاکَ فَقْرٌ، اَنْتَ مَخْزَن

اَیا جِسْمًا فَنیتَ فی هَواهُ
لَهُ عُذْرٌ وَبُرْهانٌ مُبَرْهَن

وَ اَرْضِعْنی لَبانًا تَرْتَضیهِ
فَمَنْ اَرْضَعْتَهُ فَهْوَ الْمُسَمَّن

اِذا ما لَمْ یَذُقْهُ کیفَ یَحْیی؟
وَاِنَّ الْخُلدَ یَدْخُلُهُ مَنْ آمَن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.