هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از شادی، وصال، و رهایی از مشکلات سخن میگوید. شاعر از نوشیدن شراب و لذتهای زندگی صحبت میکند و از ساقی میخواهد که به آنها شراب بدهد تا از غم و اندوه رها شوند. همچنین، متن به زیبایی طبیعت و لذتهای آن اشاره میکند و از خواننده میخواهد که از لحظات لذت ببرد و به سنتها و قوانین پایبند نباشد.
رده سنی:
18+
این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به نوشیدن شراب و لذتهای دنیوی ممکن است برای سنین پایینتر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۱۲۸
اَبْشِرْ ثُمَّ اَبْشِرْیا مُؤْتَمَن
اِقْتَرَبَ الْوَصْلُ وَاَفْنَی الْمِحَن
فَاجْتَمِعُوا نَقْضی ما فاتَنا
مِنْ سَکَرٍ یُلْقَبُ اُمَّ الْفِتَن
قَد قَدِمَ السّاقی، نِعْمَ السَّقا
قَدْ قَرُبَ الْمَنْزِلُ، نِعْمَ الْوَطَن
کارِ تو این است که دل پَروَری
پَروَرش آمد همه کارِ چَمَن
خَلَّدَکَ اللّهُ لَنا ساقیًا
اَنْتَ لَنَا الْبِرُّ وَلِیُّ الْمِنَن
نَحْنُ عِطاشٌ سَنَدی فاسْقِنا
مِنْ سَکَرٍ یَقْطَعُ رأْسَ الْحَزَن
یُنْشِئُنا صَفْوَتُهُ نَشْأةً
طَیِّبَةَ السِّرِ مَلیحَ الْعَلَن
تَرک کُن این گفت و هَمیباش جُفت
وَاغْتَنِمِ الْفَرْضَ وَخَلِّ السُّنَن
فَاغْتَنِمِ السُّکْرَ وَزَمْزِمْ لَنا
تَنْ تَنَتَنْ تَنْ تَنَتَنْ تَنْ تَنَن
قَدْ ظَهَرَ الصُّبْحُ وَخَلِّ الْحَرَس
قَدْ وَضَعَ الْحَرْبُ فَخَلِّ الْمِحَن
طَیَّبَنا الرّاحُ وَنِعْمَ الْمُطیب
وَاخْتَلَطَ الشَّهْدُ لَنا بِاللَّبَن
نَطْمَعُ فِی الزّایِدِ فَازْدَدْ لَنا
فَاسْقِ وَاَسْرِفْ سَرَفًا مُشْبِعًا
سَنِّ لَنا سُنَّتَکَ الْمُرتَضی
رَنِّ لَنا رَنَّةَ ظَبْی اَغَن
نُخَّ هُنا جُمْلَةَ بُعْرانِنا
لَیْسَ عَلَی الاَرْضِ کَهذَا الْعَطَن
مَنْ هُوَ لا یَغْبَطُ هذَا السَّقا؟
مَن هُوَ لا یَعْبُدُ هذَا الْوَثَن
ما لِرِسالاتِ هَویً مُنْتَهی
فَاقْنَعْ بِالْاَوْجَزِ یا مُمْتَحَن
قَدْ سَکِرَ الْقَوْمُ وَ نامَ النَّدیم
نَشْرَبُ بِالْوَحْدَةِ نَحْنُ اِذَنْ
مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلْ
فَعْلَلَلَنْ فَعْلَلَلَنْ فَعْلَلَن
اِقْتَرَبَ الْوَصْلُ وَاَفْنَی الْمِحَن
فَاجْتَمِعُوا نَقْضی ما فاتَنا
مِنْ سَکَرٍ یُلْقَبُ اُمَّ الْفِتَن
قَد قَدِمَ السّاقی، نِعْمَ السَّقا
قَدْ قَرُبَ الْمَنْزِلُ، نِعْمَ الْوَطَن
کارِ تو این است که دل پَروَری
پَروَرش آمد همه کارِ چَمَن
خَلَّدَکَ اللّهُ لَنا ساقیًا
اَنْتَ لَنَا الْبِرُّ وَلِیُّ الْمِنَن
نَحْنُ عِطاشٌ سَنَدی فاسْقِنا
مِنْ سَکَرٍ یَقْطَعُ رأْسَ الْحَزَن
یُنْشِئُنا صَفْوَتُهُ نَشْأةً
طَیِّبَةَ السِّرِ مَلیحَ الْعَلَن
تَرک کُن این گفت و هَمیباش جُفت
وَاغْتَنِمِ الْفَرْضَ وَخَلِّ السُّنَن
فَاغْتَنِمِ السُّکْرَ وَزَمْزِمْ لَنا
تَنْ تَنَتَنْ تَنْ تَنَتَنْ تَنْ تَنَن
قَدْ ظَهَرَ الصُّبْحُ وَخَلِّ الْحَرَس
قَدْ وَضَعَ الْحَرْبُ فَخَلِّ الْمِحَن
طَیَّبَنا الرّاحُ وَنِعْمَ الْمُطیب
وَاخْتَلَطَ الشَّهْدُ لَنا بِاللَّبَن
نَطْمَعُ فِی الزّایِدِ فَازْدَدْ لَنا
فَاسْقِ وَاَسْرِفْ سَرَفًا مُشْبِعًا
سَنِّ لَنا سُنَّتَکَ الْمُرتَضی
رَنِّ لَنا رَنَّةَ ظَبْی اَغَن
نُخَّ هُنا جُمْلَةَ بُعْرانِنا
لَیْسَ عَلَی الاَرْضِ کَهذَا الْعَطَن
مَنْ هُوَ لا یَغْبَطُ هذَا السَّقا؟
مَن هُوَ لا یَعْبُدُ هذَا الْوَثَن
ما لِرِسالاتِ هَویً مُنْتَهی
فَاقْنَعْ بِالْاَوْجَزِ یا مُمْتَحَن
قَدْ سَکِرَ الْقَوْمُ وَ نامَ النَّدیم
نَشْرَبُ بِالْوَحْدَةِ نَحْنُ اِذَنْ
مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلْ
فَعْلَلَلَنْ فَعْلَلَلَنْ فَعْلَلَن
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.