هوش مصنوعی:
این متن به مفهوم فقر و غنا در معنای عرفانی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که فقر واقعی (به معنای وابستگی به خدا) می‌تواند به غنای مطلق منجر شود. او فقر را جستجو می‌کند و معتقد است که هم فقر و هم غنا از خداوند سرچشمه می‌گیرند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. این نوع مضامین معمولاً برای سنین بالاتر که توانایی تحلیل مفاهیم انتزاعی را دارند مناسب‌تر است.
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
فقری که از او غنای مطلق آید
گر زان که طلب کنی به جان می شاید
من فقر همی جویم و آن خواجه غنا
از خواجهٔ ما فقر و غنا می آید
گر زان که طلب کنی به جان می شاید
من فقر همی جویم و آن خواجه غنا
از خواجهٔ ما فقر و غنا می آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
