هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از رفتن به سوی معشوق (جانان) و سپس پنهان شدن سخن می‌گوید. همچنین اشاره‌ای به رفتن نعمت‌الله از جهان دارد و بیان می‌کند که با نور ایمان رفته‌اند. این ابیات حس عرفانی و عاشقانه را توأمان منتقل می‌کنند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عرفانی و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این متن نیاز به آشنایی با ادبیات و فلسفه عرفانی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
رباعی شمارهٔ ۲۱۳
انگشت زنان بر در جانان رفتیم
پیدا بودیم باز پنهان رفتیم
گوئی که برفت نعمت الله ز جهان
رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم
پیدا بودیم باز پنهان رفتیم
گوئی که برفت نعمت الله ز جهان
رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
