هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی است که در آن شاعر از ظهور یک شخصیت نورانی و روحانی سخن می‌گوید که مانند ماه یا آفتاب ظاهر می‌شود. این شخصیت با مخاطب خود صحبت می‌کند و او را از اسارت نفس و غرور برحذر می‌دارد و به رهایی از قفس دنیوی و رسیدن به حقیقت وجودی دعوت می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند رهایی روح، عرفان، و گذر از دنیای مادی به سوی معنویت سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، برخی از واژه‌ها و عبارات نیاز به دانش ادبی و عرفانی دارند که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

ذکر نفس الکلی نذیر ناصح و اهماله غرور فاضح

اندر آمد چو ماه در شبگیر
انَعِم اللّٰه صباح گویان پیر

کند جسمی و ساکن ارکانی
تیزچشمی و ره فرادانی

روی چون آفتاب نور اندود
جامه چون جامهٔ سپهر کبود

ناگهانی تو گفتی آمد بر
آفتابی ز حوض نیلوفر

یا مگر باغبانِ طینت من
ناگهان گشت بر بنفشه سمن

دیده چون از نهاد من پُر کرد
تا به سر دُرج جزع پر دُر کرد

گفت چون نطق پر شکر بگشاد
کُله خواجگی ز سر بنهاد

کیف اصبحت ای پسر خوانده
ای به زندان نفس درمانده

ای به چاه غرور مانده اسیر
بر تو نفس هوا پرست امیر

خیز کاین خاکدان سرای تو نیست
این هوس خانه است جای تو نیست

چه افگنی بیهُده بساط نشاط
اندرین صد هزار ساله رباط

گر قبای بقا نخواهی سوخت
برکش از تن قبای آدم دوخت

خویشتن را ازین قفس برهان
بنما از خلیفتی برهان

باش گنجور در نشیمن خاک
ورنه بگذر از انجم و افلاک
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:صفت کلماتی که با نفس کلّی رود و جوابها که او گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.