ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا حکیم سنایی (۴۷۳–۵۴۵ قمری)، شاعر و عارف فارسی‌زبان قرون پنجم و ششم هجری بود .وی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته‌است. برخی معتقدند که سنایی شاعری است که برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد ولی صوفیان پیش از او نیز در اشعار خود مضامین عرفانی را بیان کرده‌اند. تصوف سنایی با آن‌که ازسخنان قلندران و اهل ملامت نیز مایه می‌گیرد، چیزی معتدل است.
سنایی طی عمر خود سه حالت شخصیتی مختلف پیدا کرده‌است. نخست مداح و هجاگوی بوده، پس از آن وعظ و نقد اجتماعی روی آورده و دست آخر عاشق و قلندر و عارف شده‌است. سنایی تا آخر عمر گرفتار این سه حالت بوده‌است.
حکیم سنایی در سال ۴۷۳ (قمری) در شهر غزنه (واقع در افغانستان کنونی) دیده به جهان گشود و در سال ۵۴۵ (قمری) در همان شهر درگذشت. نام او را عوفی مجدالدین آدم السنائی و حاجی خلیفه آدم نیز نوشته‌اند. محمد بن علی الرقا از معاصران او در دیباچه حدیقةالحقیقه نام او را «ابوالمجدودبن آدم السنائی» نوشته‌است. این حاکی از آن است که نام‌های دیگری که بر روی او نهاده‌اند غلط است. در دیوان سنایی ابیاتی به چشم می‌خورد که در آن سنایی خود را «حسن» خوانده‌است. در این بیت سنایی می‌گوید:
حسن اندر حسن اندر حسنم
تو حسن خلق و حسن بنده حسن
به‌خاطر این بیت بعضی از محققان می‌گویند که نام او در اصل حسن بوده و وی بعدها نام «مجدود» را برای خود انتخاب کرده‌است. در ابتدا سنایی طبق عادت آن زمان به دربار سلاطین روی آورد و به دستگاه غزنویان راه یافت. او در ابتدا به مداحی پرداخت تا این‌که یک‌باره شیدا شد و دست از جهان و جهانیان شست.
در مورد مذهب کلامی سنایی دو رویکرد وجود دارد، برخی معتقدند که سنایی اشعری است و برخی اعتقاد دارند که او شیعه است. کسانی که معتقدند سنایی اشعری است، دلایل خاصی دارند مثل اینکه سنایی آغاز دیوان و حدیقه را با مدح خلفا آغاز کرده، در بسیاری از اشعار حدیقه نظراتی دارد که به نظرات اشعری نزدیک است، یا مثلاً حادث بودن قرآن به عنوان کلام الهی را رد می‌کند، و معتقدند غزالی یکی از شخصیت‌های فوق‌العاده تأثیرگذار بر روی سنایی است و از آنجا که غزالی یک اشعری است، سنایی هم که در نظرات از او پیروی می‌کرده، اشعری است.


در ویکی پدیا بیشتر بخوانید
آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
سنایی
غزل شمارهٔ ۱ غزل شمارهٔ ۲ غزل شمارهٔ ۳ غزل شمارهٔ ۴ غزل شمارهٔ ۵ غزل شمارهٔ ۶ غزل شمارهٔ ۷ غزل شمارهٔ ۸ غزل شمارهٔ ۹ غزل شمارهٔ ۱۰ غزل شمارهٔ ۱۱ غزل شمارهٔ ۱۲ غزل شمارهٔ ۱۳ غزل شمارهٔ ۱۴ غزل شمارهٔ ۱۵ غزل شمارهٔ ۱۶ غزل شمارهٔ ۱۷ غزل شمارهٔ ۱۸ غزل شمارهٔ ۱۹ غزل شمارهٔ ۲۰ غزل شمارهٔ ۲۱ غزل شمارهٔ ۲۲ غزل شمارهٔ ۲۳ غزل شمارهٔ ۲۴ غزل شمارهٔ ۲۵ غزل شمارهٔ ۲۶ غزل شمارهٔ ۲۷ غزل شمارهٔ ۲۸ غزل شمارهٔ ۲۹ غزل شمارهٔ ۳۰ غزل شمارهٔ ۳۱ غزل شمارهٔ ۳۲ غزل شمارهٔ ۳۳ غزل شمارهٔ ۳۴ غزل شمارهٔ ۳۵ غزل شمارهٔ ۳۶ غزل شمارهٔ ۳۷ غزل شمارهٔ ۳۸ غزل شمارهٔ ۳۹ غزل شمارهٔ ۴۰ غزل شمارهٔ ۴۱ غزل شمارهٔ ۴۲ غزل شمارهٔ ۴۳ غزل شمارهٔ ۴۴ غزل شمارهٔ ۴۵ غزل شمارهٔ ۴۶ غزل شمارهٔ ۴۷ غزل شمارهٔ ۴۸ غزل شمارهٔ ۴۹ غزل شمارهٔ ۵۰ غزل شمارهٔ ۵۱ غزل شمارهٔ ۵۲ غزل شمارهٔ ۵۳ غزل شمارهٔ ۵۴ غزل شمارهٔ ۵۵ غزل شمارهٔ ۵۶ غزل شمارهٔ ۵۷ غزل شمارهٔ ۵۸ غزل شمارهٔ ۵۹ غزل شمارهٔ ۶۰ غزل شمارهٔ ۶۱ غزل شمارهٔ ۶۲ غزل شمارهٔ ۶۳ غزل شمارهٔ ۶۴ غزل شمارهٔ ۶۵ غزل شمارهٔ ۶۶ غزل شمارهٔ ۶۷ غزل شمارهٔ ۶۸ غزل شمارهٔ ۶۹ غزل شمارهٔ ۷۰ غزل شمارهٔ ۷۱ غزل شمارهٔ ۷۲ غزل شمارهٔ ۷۳ غزل شمارهٔ ۷۴ غزل شمارهٔ ۷۵ غزل شمارهٔ ۷۶ غزل شمارهٔ ۷۷ غزل شمارهٔ ۷۸ غزل شمارهٔ ۷۹ غزل شمارهٔ ۸۰ غزل شمارهٔ ۸۱ غزل شمارهٔ ۸۲ غزل شمارهٔ ۸۳ غزل شمارهٔ ۸۴ غزل شمارهٔ ۸۵ غزل شمارهٔ ۸۶ غزل شمارهٔ ۸۷ غزل شمارهٔ ۸۸ غزل شمارهٔ ۸۹ غزل شمارهٔ ۹۰ غزل شمارهٔ ۹۱ غزل شمارهٔ ۹۲ غزل شمارهٔ ۹۳ غزل شمارهٔ ۹۴ غزل شمارهٔ ۹۵ غزل شمارهٔ ۹۶ غزل شمارهٔ ۹۷ غزل شمارهٔ ۹۸ غزل شمارهٔ ۹۹ غزل شمارهٔ ۱۰۰ غزل شمارهٔ ۱۰۱ غزل شمارهٔ ۱۰۲ غزل شمارهٔ ۱۰۳ غزل شمارهٔ ۱۰۴ غزل شمارهٔ ۱۰۵ غزل شمارهٔ ۱۰۶ غزل شمارهٔ ۱۰۷ غزل شمارهٔ ۱۰۸ غزل شمارهٔ ۱۰۹ غزل شمارهٔ ۱۱۰ غزل شمارهٔ ۱۱۱ غزل شمارهٔ ۱۱۲ غزل شمارهٔ ۱۱۳ غزل شمارهٔ ۱۱۴ غزل شمارهٔ ۱۱۵ غزل شمارهٔ ۱۱۶ غزل شمارهٔ ۱۱۷ غزل شمارهٔ ۱۱۸ غزل شمارهٔ ۱۱۹ غزل شمارهٔ ۱۲۰ غزل شمارهٔ ۱۲۱ غزل شمارهٔ ۱۲۲ غزل شمارهٔ ۱۲۳ غزل شمارهٔ ۱۲۴ غزل شمارهٔ ۱۲۵ غزل شمارهٔ ۱۲۶ غزل شمارهٔ ۱۲۷ غزل شمارهٔ ۱۲۸ غزل شمارهٔ ۱۲۹ غزل شمارهٔ ۱۳۰ غزل شمارهٔ ۱۳۱ غزل شمارهٔ ۱۳۲ غزل شمارهٔ ۱۳۳ غزل شمارهٔ ۱۳۴ غزل شمارهٔ ۱۳۵ غزل شمارهٔ ۱۳۶ غزل شمارهٔ ۱۳۷ غزل شمارهٔ ۱۳۸ غزل شمارهٔ ۱۳۹ غزل شمارهٔ ۱۴۰ غزل شمارهٔ ۱۴۱ غزل شمارهٔ ۱۴۲ غزل شمارهٔ ۱۴۳ غزل شمارهٔ ۱۴۴ غزل شمارهٔ ۱۴۵ غزل شمارهٔ ۱۴۶ غزل شمارهٔ ۱۴۷ غزل شمارهٔ ۱۴۸ غزل شمارهٔ ۱۴۹ غزل شمارهٔ ۱۵۰ غزل شمارهٔ ۱۵۱ غزل شمارهٔ ۱۵۲ غزل شمارهٔ ۱۵۳ غزل شمارهٔ ۱۵۴ غزل شمارهٔ ۱۵۵ غزل شمارهٔ ۱۵۶ غزل شمارهٔ ۱۵۷ غزل شمارهٔ ۱۵۸ غزل شمارهٔ ۱۵۹ غزل شمارهٔ ۱۶۰ غزل شمارهٔ ۱۶۱ غزل شمارهٔ ۱۶۲ غزل شمارهٔ ۱۶۳ غزل شمارهٔ ۱۶۴ غزل شمارهٔ ۱۶۵ غزل شمارهٔ ۱۶۶ غزل شمارهٔ ۱۶۷ غزل شمارهٔ ۱۶۸ غزل شمارهٔ ۱۶۹ غزل شمارهٔ ۱۷۰ غزل شمارهٔ ۱۷۱ غزل شمارهٔ ۱۷۲ غزل شمارهٔ ۱۷۳ غزل شمارهٔ ۱۷۴ غزل شمارهٔ ۱۷۵ غزل شمارهٔ ۱۷۶ غزل شمارهٔ ۱۷۷ غزل شمارهٔ ۱۷۸ غزل شمارهٔ ۱۷۹ غزل شمارهٔ ۱۸۰ غزل شمارهٔ ۱۸۱ غزل شمارهٔ ۱۸۲ غزل شمارهٔ ۱۸۳ غزل شمارهٔ ۱۸۴ غزل شمارهٔ ۱۸۵ غزل شمارهٔ ۱۸۶ غزل شمارهٔ ۱۸۷ غزل شمارهٔ ۱۸۸ غزل شمارهٔ ۱۸۹ غزل شمارهٔ ۱۹۰ غزل شمارهٔ ۱۹۱ غزل شمارهٔ ۱۹۲ غزل شمارهٔ ۱۹۳ غزل شمارهٔ ۱۹۴ غزل شمارهٔ ۱۹۵ غزل شمارهٔ ۱۹۶ غزل شمارهٔ ۱۹۷ غزل شمارهٔ ۱۹۸ غزل شمارهٔ ۱۹۹ غزل شمارهٔ ۲۰۰ غزل شمارهٔ ۲۰۱ غزل شمارهٔ ۲۰۲ غزل شمارهٔ ۲۰۳ غزل شمارهٔ ۲۰۴ غزل شمارهٔ ۲۰۵ غزل شمارهٔ ۲۰۶ غزل شمارهٔ ۲۰۷ غزل شمارهٔ ۲۰۸ غزل شمارهٔ ۲۰۹ غزل شمارهٔ ۲۱۰ غزل شمارهٔ ۲۱۱ غزل شمارهٔ ۲۱۲ غزل شمارهٔ ۲۱۳ غزل شمارهٔ ۲۱۴ غزل شمارهٔ ۲۱۵ غزل شمارهٔ ۲۱۶ غزل شمارهٔ ۲۱۷ غزل شمارهٔ ۲۱۸ غزل شمارهٔ ۲۱۹ غزل شمارهٔ ۲۲۰ غزل شمارهٔ ۲۲۱ غزل شمارهٔ ۲۲۲ غزل شمارهٔ ۲۲۳ غزل شمارهٔ ۲۲۴ غزل شمارهٔ ۲۲۵ غزل شمارهٔ ۲۲۶ غزل شمارهٔ ۲۲۷ غزل شمارهٔ ۲۲۸ غزل شمارهٔ ۲۲۹ غزل شمارهٔ ۲۳۰ غزل شمارهٔ ۲۳۱ غزل شمارهٔ ۲۳۲ غزل شمارهٔ ۲۳۳ غزل شمارهٔ ۲۳۴ غزل شمارهٔ ۲۳۵ غزل شمارهٔ ۲۳۶ غزل شمارهٔ ۲۳۷ غزل شمارهٔ ۲۳۸ غزل شمارهٔ ۲۳۹ غزل شمارهٔ ۲۴۰ غزل شمارهٔ ۲۴۱ غزل شمارهٔ ۲۴۲ غزل شمارهٔ ۲۴۳ غزل شمارهٔ ۲۴۴ غزل شمارهٔ ۲۴۵ غزل شمارهٔ ۲۴۶ غزل شمارهٔ ۲۴۷ غزل شمارهٔ ۲۴۸ غزل شمارهٔ ۲۴۹ غزل شمارهٔ ۲۵۰ غزل شمارهٔ ۲۵۱ غزل شمارهٔ ۲۵۲ غزل شمارهٔ ۲۵۳ غزل شمارهٔ ۲۵۴ غزل شمارهٔ ۲۵۵ غزل شمارهٔ ۲۵۶ غزل شمارهٔ ۲۵۷ غزل شمارهٔ ۲۵۸ غزل شمارهٔ ۲۵۹ غزل شمارهٔ ۲۶۰ غزل شمارهٔ ۲۶۱ غزل شمارهٔ ۲۶۲ غزل شمارهٔ ۲۶۳ غزل شمارهٔ ۲۶۴ غزل شمارهٔ ۲۶۵ غزل شمارهٔ ۲۶۶ غزل شمارهٔ ۲۶۷ غزل شمارهٔ ۲۶۸ غزل شمارهٔ ۲۶۹ غزل شمارهٔ ۲۷۰ غزل شمارهٔ ۲۷۱ غزل شمارهٔ ۲۷۲ غزل شمارهٔ ۲۷۳ غزل شمارهٔ ۲۷۴ غزل شمارهٔ ۲۷۵ غزل شمارهٔ ۲۷۶ غزل شمارهٔ ۲۷۷ غزل شمارهٔ ۲۷۸ غزل شمارهٔ ۲۷۹ غزل شمارهٔ ۲۸۰ غزل شمارهٔ ۲۸۱ غزل شمارهٔ ۲۸۲ غزل شمارهٔ ۲۸۳ غزل شمارهٔ ۲۸۴ غزل شمارهٔ ۲۸۵ غزل شمارهٔ ۲۸۶ غزل شمارهٔ ۲۸۷ غزل شمارهٔ ۲۸۸ غزل شمارهٔ ۲۸۹ غزل شمارهٔ ۲۹۰ غزل شمارهٔ ۲۹۱ غزل شمارهٔ ۲۹۲ غزل شمارهٔ ۲۹۳ غزل شمارهٔ ۲۹۴ غزل شمارهٔ ۲۹۵ غزل شمارهٔ ۲۹۶ غزل شمارهٔ ۲۹۷ غزل شمارهٔ ۲۹۸ غزل شمارهٔ ۲۹۹ غزل شمارهٔ ۳۰۰ غزل شمارهٔ ۳۰۱ غزل شمارهٔ ۳۰۲ غزل شمارهٔ ۳۰۳ غزل شمارهٔ ۳۰۴ غزل شمارهٔ ۳۰۵ غزل شمارهٔ ۳۰۶ غزل شمارهٔ ۳۰۷ غزل شمارهٔ ۳۰۸ غزل شمارهٔ ۳۰۹ غزل شمارهٔ ۳۱۰ غزل شمارهٔ ۳۱۱ غزل شمارهٔ ۳۱۲ غزل شمارهٔ ۳۱۳ غزل شمارهٔ ۳۱۴ غزل شمارهٔ ۳۱۵ غزل شمارهٔ ۳۱۶ غزل شمارهٔ ۳۱۷ غزل شمارهٔ ۳۱۸ غزل شمارهٔ ۳۱۹ غزل شمارهٔ ۳۲۰ غزل شمارهٔ ۳۲۱ غزل شمارهٔ ۳۲۲ غزل شمارهٔ ۳۲۳ غزل شمارهٔ ۳۲۴ غزل شمارهٔ ۳۲۵ غزل شمارهٔ ۳۲۶ غزل شمارهٔ ۳۲۷ غزل شمارهٔ ۳۲۸ غزل شمارهٔ ۳۲۹ غزل شمارهٔ ۳۳۰ غزل شمارهٔ ۳۳۱ غزل شمارهٔ ۳۳۲ غزل شمارهٔ ۳۳۳ غزل شمارهٔ ۳۳۴ غزل شمارهٔ ۳۳۵ غزل شمارهٔ ۳۳۶ غزل شمارهٔ ۳۳۷ غزل شمارهٔ ۳۳۸ غزل شمارهٔ ۳۳۹ غزل شمارهٔ ۳۴۰ غزل شمارهٔ ۳۴۱ غزل شمارهٔ ۳۴۲ غزل شمارهٔ ۳۴۳ غزل شمارهٔ ۳۴۴ غزل شمارهٔ ۳۴۵ غزل شمارهٔ ۳۴۶ غزل شمارهٔ ۳۴۷ غزل شمارهٔ ۳۴۸ غزل شمارهٔ ۳۴۹ غزل شمارهٔ ۳۵۰ غزل شمارهٔ ۳۵۱ غزل شمارهٔ ۳۵۲ غزل شمارهٔ ۳۵۳ غزل شمارهٔ ۳۵۴ غزل شمارهٔ ۳۵۵ غزل شمارهٔ ۳۵۶ غزل شمارهٔ ۳۵۷ غزل شمارهٔ ۳۵۸ غزل شمارهٔ ۳۵۹ غزل شمارهٔ ۳۶۰ غزل شمارهٔ ۳۶۱ غزل شمارهٔ ۳۶۲ غزل شمارهٔ ۳۶۳ غزل شمارهٔ ۳۶۴ غزل شمارهٔ ۳۶۵ غزل شمارهٔ ۳۶۶ غزل شمارهٔ ۳۶۷ غزل شمارهٔ ۳۶۸ غزل شمارهٔ ۳۶۹ غزل شمارهٔ ۳۷۰ غزل شمارهٔ ۳۷۱ غزل شمارهٔ ۳۷۲ غزل شمارهٔ ۳۷۳ غزل شمارهٔ ۳۷۴ غزل شمارهٔ ۳۷۵ غزل شمارهٔ ۳۷۶ غزل شمارهٔ ۳۷۷ غزل شمارهٔ ۳۷۸ غزل شمارهٔ ۳۷۹ غزل شمارهٔ ۳۸۰ غزل شمارهٔ ۳۸۱ غزل شمارهٔ ۳۸۲ غزل شمارهٔ ۳۸۳ غزل شمارهٔ ۳۸۴ غزل شمارهٔ ۳۸۵ غزل شمارهٔ ۳۸۶ غزل شمارهٔ ۳۸۷ غزل شمارهٔ ۳۸۸ غزل شمارهٔ ۳۸۹ غزل شمارهٔ ۳۹۰ غزل شمارهٔ ۳۹۱ غزل شمارهٔ ۳۹۲ غزل شمارهٔ ۳۹۳ غزل شمارهٔ ۳۹۴ غزل شمارهٔ ۳۹۵ غزل شمارهٔ ۳۹۶ غزل شمارهٔ ۳۹۷ غزل شمارهٔ ۳۹۸ غزل شمارهٔ ۳۹۹ غزل شمارهٔ ۴۰۰ غزل شمارهٔ ۴۰۱ غزل شمارهٔ ۴۰۲ غزل شمارهٔ ۴۰۳ غزل شمارهٔ ۴۰۴ غزل شمارهٔ ۴۰۵ غزل شمارهٔ ۴۰۶ غزل شمارهٔ ۴۰۷ غزل شمارهٔ ۴۰۸ غزل شمارهٔ ۴۰۹ غزل شمارهٔ ۴۱۰ غزل شمارهٔ ۴۱۱ غزل شمارهٔ ۴۱۲ غزل شمارهٔ ۴۱۳ غزل شمارهٔ ۴۱۴ غزل شمارهٔ ۴۱۵ غزل شمارهٔ ۴۱۶ غزل شمارهٔ ۴۱۷ غزل شمارهٔ ۴۱۸ غزل شمارهٔ ۴۱۹ غزل شمارهٔ ۴۲۰ غزل شمارهٔ ۴۲۱ غزل شمارهٔ ۴۲۲ غزل شمارهٔ ۴۲۳ غزل شمارهٔ ۴۲۴ غزل شمارهٔ ۴۲۵ غزل شمارهٔ ۴۲۶ غزل شمارهٔ ۴۲۷ غزل شمارهٔ ۴۲۸ غزل شمارهٔ ۴۲۹ غزل شمارهٔ ۴۳۰ غزل شمارهٔ ۴۳۱ غزل شمارهٔ ۴۳۲ غزل شمارهٔ ۴۳۳ غزل شمارهٔ ۴۳۴ غزل شمارهٔ ۴۳۵
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح امین الملة قاضی عبدالودودبن عبدالصمد قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در تفسیر چند سوره و نعت رسول اکرم و مدح قاضی عبدالودود قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - این قصیدهٔ را عارف زرگر در مدح سنایی گفته قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در پاسخ قصیدهٔ عارف زرگر قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در نعت رسول اکرم و مدح عارف زرگر قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در شکایت روزگار و بی‌وفایی مردم قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مقام اهل توحید قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح قاضی یحیا صاعد قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در توحید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در تواضع اهل حق قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در نصیحت و ترک تملق از خلق گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - این توحید به حضرت غزنین گفته شد قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح خواجه مسعود علی‌بن ابراهیم قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - در مدح سید عمید سیدالشعرا ابوطالب محمد ناصری علوی قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در مذمت اهل روزگار قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - این قصیدهٔ را امام علی بن هیصم در مدح سنایی گفته است قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در جواب قصیدهٔ علی‌بن هیصم قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح بهرامشاه از زبان او قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در ستایش سلطان سنجر قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح قاضی عبدالودود غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - هر چه حق باشد بی حجت و برهان نیست قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - مدح یوسف‌بن احمد مسعود شاه قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - در مدح دولتشاه غزنوی و بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در تعلیم طی طریق معرفت قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در دل نبستن به مهر دنیا قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در ستایش شعر خویش گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در صفت معشوق روحانی و تجلیات نورانی قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح خواجه حکیم ابوالحسن علی بن محمد طبیب قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در مدح خواجه عمید ثقةالملک، طاهر قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح امیر بار سلطان قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - سخنی از میراث استادان قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در زهد و موعظه قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح امیر اسماعیل بن ابراهیم قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - طعنه بر علمای دنیاجو قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - در مذمت دشمنان و جاهلان قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در تغییر احوال مردم و دگرگونی روزگار قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - در وصف بهار قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - در استغنای معشوق طناز و وفای عاشق قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - و ایضا در مذمت دنیا جویان قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - این شعر را حکیم سنایی در پاسخ یکی از شعرا گفته قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - آن شاعر این شعر را در پاسخ حکیم سنایی فرستاد قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در نعت رسول اکرم و اصحاب پاک او قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح سیف الحق محمد منصور قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در مذمت عافیت جویی قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - از راه پر مخافت عشق گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - در مدح ناصح الملک کمال‌الدین شیخ الحرمین خطیب نوآبادی قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - نه هر که به طور رود موسی عمران شود قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در عزت عزلت و قناعت گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۶۳ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح تاج العصر حسن عجایبی به حسن زشت قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در مدح خواجه محمدبن خواجه عمر قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در تهنیت صلح خواجه امام منصور و سیف الحق شیخ الاسلام قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در اندرز طاهربن علی ثقة الملک قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در وحدانیت ذات باری قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - در مدح سرهنگ عمید محمد خطیب هروی قصیدهٔ شمارهٔ ۷۱ - موعظه در اجتناب از غرور و کبر و حرص قصیدهٔ شمارهٔ ۷۲ - در مدح ابوالمعالی یوسف بن احمد قصیدهٔ شمارهٔ ۷۳ - مناقشهٔ مرد دهری با بوحنیفه قصیدهٔ شمارهٔ ۷۴ - در مدح علی بن محمد طبیب قصیدهٔ شمارهٔ ۷۵ - موعظه و نصیحت در اجتناب از زخارف دنیا قصیدهٔ شمارهٔ ۷۶ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۷۷ - در مدح یوسف‌بن حدادی قصیدهٔ شمارهٔ ۷۸ - در مدح خواجه ابو نصر منصور سعید قصیدهٔ شمارهٔ ۷۹ - در تعزیت خواجه مسعود و تهنیت فرزند او خواجه احمد قصیدهٔ شمارهٔ ۸۰ - در ترغیب مردان به احتراز از زنان دلفریب قصیدهٔ شمارهٔ ۸۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۸۲ قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۸۴ - در مدح ابوعمر عثمان مختاری شاعر غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۸۵ - تامل با خویشتن و راز و نیاز با پروردگار قصیدهٔ شمارهٔ ۸۶ - در مدح مسعود بن ابوالفتح قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷ - در ترغیب طی طریق حقیقت قصیدهٔ شمارهٔ ۸۸ - در اندرز و ترغیب در طریق حقیقت قصیدهٔ شمارهٔ ۸۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۹۰ - این قصیدهٔ را هم هنگام اقامت در سرخس سروده قصیدهٔ شمارهٔ ۹۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۹۲ - در ستایش قاضی ابوالبرکات‌بن مبارک فتحی قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در نکوهش اصحاب دعوا قصیدهٔ شمارهٔ ۹۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۹۵ - در مدح قاضی ابوالفتح برکات بن مبارک قصیدهٔ شمارهٔ ۹۶ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۹۷ - در ستایش یکی از بزرگان قصیدهٔ شمارهٔ ۹۸ - در مدح سرهنگ امیر محمد هروی قصیدهٔ شمارهٔ ۹۹ - در بیان عزت و جلال ذات اقدس الهی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۰ - در باره علی بن محمد طبیب غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۱ - شکایت از دگرگونی حال روزگار قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۲ - در نکوهش دنیاداران قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۳ - در نعت رسول اکرم قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۴ - در نعت رسول اکرم قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در مدح امام زکی‌الدین بن حمزهٔ بلخی و نکوهش خواجه اسعد هروی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۶ - در موعظه و نصیحت ابنای زمان قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۰ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۱ - در استغنای طبع خویش گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در نکوهش و ابراز نارضایی از خود قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۳ - در احوال خود گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۴ - در آرزوی مرگ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۵ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۶ - در صفات ذات اقدس باری قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۰ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۲ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۳ - در اشتیاق کعبه و سفر حج قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۵ - در مدح خواجه معین الدین ابونصر احمدبن فضل غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۶ - در نعت علی (ع) قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در ستایش علی‌بن حسن بحری قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح نصرالله بن داود سرخسی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در مدح علی بن حسن قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۰ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۱ - در مدح قاضی نجم‌الدین حسن غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۲ - در نکوهش حرص و هوی و هوس قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۳ - در ستایش خواجه اسعد هروی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح خواجه علاء الدین ابویعقوب یوسف بن احمد حدادی شالنکی غزنوی و ابوالمعالی احمدبن یوسف قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۶ - در مدح امین الدین رازی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۷ - معروفی بود زن سلیطه‌ای داشت او را به قاضی برده بود و رنج می‌نمود در حق وی گوید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۸ - در مدح محمد ترکین بغراخان قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۹ - در نعت امام هشتم (ع) قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۰ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۱ - در مدح سرهنگ محمدبن فرج نو آبادی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۳ - در پاسخ پرسش سلطان سنجر دربارهٔ مذهب قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۵ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۶ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۸ - موعظه در وصول به عالم لاهوت قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۰ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۱ - دعوت به آزادگی و عدالت‌خواهی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۲ - منع کبر و غرور و مذمت دنیا قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - در حکمت و موعظت قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۴ - در تمجید و توحید حضرت باری قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۶ - در نعت رسول اکرم (ص) قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۷ - دعوت به زهد و ستایش سید فضل‌الله قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۸ - از زبان منجم ماوراء النهر که تقویم آورده بود گفته‌است قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۹ - خطاب به خواجه قوام‌الدین ابوالقاسم قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۰ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۲ - در مرثیهٔ تاج‌الدین ابوبکر قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۳ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۴ - دریغاگویی از نااهلی روزگار قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۵ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۶ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۹ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۰ - در مدح بهرامشاه پسر مسعود شاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۱ - در مدح خواجه مردانشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۲ - در مراتب مقام انسان قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۳ - موعظه در تهیهٔ توشهٔ آخرت قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۴ - در مدح بهرامشاه پسر مسعود غزنوی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۵ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۶ - در مدح احمد عارف زرگر گوید که به حج رفت از بلخ و حج نیافت قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۷ - در مدح خواجه ایرانشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۱ - در مدح تاج‌الدین ابوالفتح اصفهانی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۲ - در مدح خواجه عمید ابراهیم بی علی بن ابراهیم مستوفی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۳ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۴ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۵ - این قصیدهٔ غرا از زادهٔ سرخس است قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۶ - در مدح شرف الملک امیر زنگی محسن قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۹ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۰ - دریغا کو مسلمانی قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۱ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۲ - در نکوهش بزرگان زمان و مدح بونصر احمد سعید قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - توصیف روح در بدن قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۴ - در مدح ابوبکربن محمد قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۵ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۶ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۷ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸ قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۹ - در جواب شعر فضل بن یحیی و عذرخواهی از رفتن و منع صاعد از آمدن قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۱ - در مدح بهرامشاه قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۲ - در مدح خواجه ابو یعقوب یوسف‌بن احمد قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۳ - این چند بین را فضل بن یحیی بن صاعد هروی به سنایی فرستاد و در آن درخواست دیدار کرد قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۴
شمارهٔ ۱ - قصیده شمارهٔ ۲ شمارهٔ ۳ شمارهٔ ۴ شمارهٔ ۵ شمارهٔ ۶ شمارهٔ ۷ شمارهٔ ۸ شمارهٔ ۹ شمارهٔ ۱۰ شمارهٔ ۱۱ شمارهٔ ۱۲ - در مدح نظامی شمارهٔ ۱۳ شمارهٔ ۱۴ - در رثای امیر معزی شمارهٔ ۱۵ - در مذمت دنیا شمارهٔ ۱۶ شمارهٔ ۱۷ شمارهٔ ۱۸ شمارهٔ ۱۹ - در هجای علی سه بوسش شمارهٔ ۲۰ - در مذمت بخیلی گوید شمارهٔ ۲۱ - در رثای منصور سعید شمارهٔ ۲۲ شمارهٔ ۲۳ شمارهٔ ۲۴ شمارهٔ ۲۵ شمارهٔ ۲۶ - شکایت از روزگار شمارهٔ ۲۷ شمارهٔ ۲۸ شمارهٔ ۲۹ شمارهٔ ۳۰ شمارهٔ ۳۱ شمارهٔ ۳۲ شمارهٔ ۳۳ شمارهٔ ۳۴ شمارهٔ ۳۵ شمارهٔ ۳۶ شمارهٔ ۳۷ - در توحید شمارهٔ ۳۸ شمارهٔ ۳۹ - در ذم مردم بلخ شمارهٔ ۴۰ شمارهٔ ۴۱ شمارهٔ ۴۲ - در رثای امیر معزی شمارهٔ ۴۳ شمارهٔ ۴۴ شمارهٔ ۴۵ شمارهٔ ۴۶ شمارهٔ ۴۷ شمارهٔ ۴۸ شمارهٔ ۴۹ شمارهٔ ۵۰ شمارهٔ ۵۱ شمارهٔ ۵۲ شمارهٔ ۵۳ شمارهٔ ۵۴ - در رثای زکی الدین بلخی شمارهٔ ۵۵ شمارهٔ ۵۶ شمارهٔ ۵۷ - در مدح مسعود سعد سلمان شمارهٔ ۵۸ شمارهٔ ۵۹ شمارهٔ ۶۰ شمارهٔ ۶۱ شمارهٔ ۶۲ - در جواب هجای یکی از معاندان شمارهٔ ۶۳ شمارهٔ ۶۴ شمارهٔ ۶۵ شمارهٔ ۶۶ شمارهٔ ۶۷ شمارهٔ ۶۸ شمارهٔ ۶۹ شمارهٔ ۷۰ شمارهٔ ۷۱ شمارهٔ ۷۲ شمارهٔ ۷۳ شمارهٔ ۷۴ - در هجای «معجزی» شاعر شمارهٔ ۷۵ شمارهٔ ۷۶ شمارهٔ ۷۷ شمارهٔ ۷۸ - در حادثهٔ زهر خوردن سرهنگ محمد خطیبی و انگشتری فرستادن سلطان مسعود رحمةالله علیه گوید و او را ستاید شمارهٔ ۷۹ شمارهٔ ۸۰ شمارهٔ ۸۱ شمارهٔ ۸۲ شمارهٔ ۸۳ شمارهٔ ۸۴ شمارهٔ ۸۵ شمارهٔ ۸۶ شمارهٔ ۸۷ شمارهٔ ۸۸ شمارهٔ ۸۹ شمارهٔ ۹۰ شمارهٔ ۹۱ شمارهٔ ۹۲ شمارهٔ ۹۳ شمارهٔ ۹۴ شمارهٔ ۹۵ - در رثای زکی‌الدین بلخی شمارهٔ ۹۶ شمارهٔ ۹۷ شمارهٔ ۹۸ شمارهٔ ۹۹ شمارهٔ ۱۰۰ شمارهٔ ۱۰۱ شمارهٔ ۱۰۲ شمارهٔ ۱۰۳ - در صف خانگاه محمد منصور واقع در سرخس که وی در آن داروخانه و کتابخانه برای فقرا و درویشان بنیاد نهاد شمارهٔ ۱۰۴ شمارهٔ ۱۰۵ شمارهٔ ۱۰۶ شمارهٔ ۱۰۷ شمارهٔ ۱۰۸ شمارهٔ ۱۰۹ شمارهٔ ۱۱۰ شمارهٔ ۱۱۱ - در رثای یکی از بزرگان شمارهٔ ۱۱۲ شمارهٔ ۱۱۳ شمارهٔ ۱۱۴ شمارهٔ ۱۱۵ شمارهٔ ۱۱۶ شمارهٔ ۱۱۷ شمارهٔ ۱۱۸ شمارهٔ ۱۱۹ شمارهٔ ۱۲۰ شمارهٔ ۱۲۱ شمارهٔ ۱۲۲ شمارهٔ ۱۲۳ شمارهٔ ۱۲۴ شمارهٔ ۱۲۵ شمارهٔ ۱۲۶ شمارهٔ ۱۲۷ شمارهٔ ۱۲۸ شمارهٔ ۱۲۹ شمارهٔ ۱۳۰ شمارهٔ ۱۳۱ شمارهٔ ۱۳۲ شمارهٔ ۱۳۳ - در مدح عمادالدین محمدبن منصور شمارهٔ ۱۳۴ - این قطعه را بر گور نظام الملک محمد نوشتند شمارهٔ ۱۳۵ شمارهٔ ۱۳۶ شمارهٔ ۱۳۷ شمارهٔ ۱۳۸ شمارهٔ ۱۳۹ شمارهٔ ۱۴۰ شمارهٔ ۱۴۱ شمارهٔ ۱۴۲ شمارهٔ ۱۴۳ شمارهٔ ۱۴۴ شمارهٔ ۱۴۵ شمارهٔ ۱۴۶ شمارهٔ ۱۴۷ شمارهٔ ۱۴۸ شمارهٔ ۱۴۹ شمارهٔ ۱۵۰ شمارهٔ ۱۵۱ شمارهٔ ۱۵۲ شمارهٔ ۱۵۳ - در مدح جمال المعاشرین قوال شمارهٔ ۱۵۴ - در مدح بهرامشاه شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح بهرامشاه شمارهٔ ۱۵۶ - در رثای ابوالمعالی احمد بن یوسف شمارهٔ ۱۵۷ - در هجای علی سه بوسش شمارهٔ ۱۵۸ شمارهٔ ۱۵۹ شمارهٔ ۱۶۰ - تقاضای گوشت و انگور شمارهٔ ۱۶۱ - در رثای محمد بهروز شمارهٔ ۱۶۲ شمارهٔ ۱۶۳ شمارهٔ ۱۶۴ شمارهٔ ۱۶۵ شمارهٔ ۱۶۶ شمارهٔ ۱۶۷ شمارهٔ ۱۶۸ شمارهٔ ۱۶۹ شمارهٔ ۱۷۰ - در مدح خواجه اسماعیل شنیزی شمارهٔ ۱۷۱ شمارهٔ ۱۷۲ شمارهٔ ۱۷۳ شمارهٔ ۱۷۴ شمارهٔ ۱۷۵ شمارهٔ ۱۷۶ شمارهٔ ۱۷۷ شمارهٔ ۱۷۸ شمارهٔ ۱۷۹ - از زبان تیر خراس شمارهٔ ۱۸۰ شمارهٔ ۱۸۱ - هم در هجای معجزی شاعر شمارهٔ ۱۸۲ - در رثای امیر معزی شمارهٔ ۱۸۳ - و نیز شمارهٔ ۱۸۴ - در هجای علی سه بوسش شمارهٔ ۱۸۵ شمارهٔ ۱۸۶ شمارهٔ ۱۸۷ شمارهٔ ۱۸۸ - در هجای شهابی شمارهٔ ۱۸۹ شمارهٔ ۱۹۰ شمارهٔ ۱۹۱ شمارهٔ ۱۹۲ شمارهٔ ۱۹۳ شمارهٔ ۱۹۴ - در رثاء شمارهٔ ۱۹۵ شمارهٔ ۱۹۶ شمارهٔ ۱۹۷ شمارهٔ ۱۹۸ - در هجای معجزی شمارهٔ ۱۹۹ شمارهٔ ۲۰۰ شمارهٔ ۲۰۱ شمارهٔ ۲۰۲ شمارهٔ ۲۰۳ شمارهٔ ۲۰۴
رباعی شمارهٔ ۱ رباعی شمارهٔ ۲ رباعی شمارهٔ ۳ رباعی شمارهٔ ۴ رباعی شمارهٔ ۵ رباعی شمارهٔ ۶ رباعی شمارهٔ ۷ رباعی شمارهٔ ۸ رباعی شمارهٔ ۹ رباعی شمارهٔ ۱۰ رباعی شمارهٔ ۱۱ رباعی شمارهٔ ۱۲ رباعی شمارهٔ ۱۳ رباعی شمارهٔ ۱۴ رباعی شمارهٔ ۱۵ رباعی شمارهٔ ۱۶ رباعی شمارهٔ ۱۷ رباعی شمارهٔ ۱۸ رباعی شمارهٔ ۱۹ رباعی شمارهٔ ۲۰ رباعی شمارهٔ ۲۱ رباعی شمارهٔ ۲۲ رباعی شمارهٔ ۲۳ رباعی شمارهٔ ۲۴ رباعی شمارهٔ ۲۵ رباعی شمارهٔ ۲۶ رباعی شمارهٔ ۲۷ رباعی شمارهٔ ۲۸ رباعی شمارهٔ ۲۹ رباعی شمارهٔ ۳۰ رباعی شمارهٔ ۳۱ رباعی شمارهٔ ۳۲ رباعی شمارهٔ ۳۳ رباعی شمارهٔ ۳۴ رباعی شمارهٔ ۳۵ رباعی شمارهٔ ۳۶ رباعی شمارهٔ ۳۷ رباعی شمارهٔ ۳۸ رباعی شمارهٔ ۳۹ رباعی شمارهٔ ۴۰ رباعی شمارهٔ ۴۱ رباعی شمارهٔ ۴۲ رباعی شمارهٔ ۴۳ رباعی شمارهٔ ۴۴ رباعی شمارهٔ ۴۵ رباعی شمارهٔ ۴۶ رباعی شمارهٔ ۴۷ رباعی شمارهٔ ۴۸ رباعی شمارهٔ ۴۹ رباعی شمارهٔ ۵۰ رباعی شمارهٔ ۵۱ رباعی شمارهٔ ۵۲ رباعی شمارهٔ ۵۳ رباعی شمارهٔ ۵۴ رباعی شمارهٔ ۵۵ رباعی شمارهٔ ۵۶ رباعی شمارهٔ ۵۷ رباعی شمارهٔ ۵۸ رباعی شمارهٔ ۵۹ رباعی شمارهٔ ۶۰ رباعی شمارهٔ ۶۱ رباعی شمارهٔ ۶۲ رباعی شمارهٔ ۶۳ رباعی شمارهٔ ۶۴ رباعی شمارهٔ ۶۵ رباعی شمارهٔ ۶۶ رباعی شمارهٔ ۶۷ رباعی شمارهٔ ۶۸ رباعی شمارهٔ ۶۹ رباعی شمارهٔ ۷۰ رباعی شمارهٔ ۷۱ رباعی شمارهٔ ۷۲ رباعی شمارهٔ ۷۳ رباعی شمارهٔ ۷۴ رباعی شمارهٔ ۷۵ رباعی شمارهٔ ۷۶ رباعی شمارهٔ ۷۷ رباعی شمارهٔ ۷۸ رباعی شمارهٔ ۷۹ رباعی شمارهٔ ۸۰ رباعی شمارهٔ ۸۱ رباعی شمارهٔ ۸۲ رباعی شمارهٔ ۸۳ رباعی شمارهٔ ۸۴ رباعی شمارهٔ ۸۵ رباعی شمارهٔ ۸۶ رباعی شمارهٔ ۸۷ رباعی شمارهٔ ۸۸ رباعی شمارهٔ ۸۹ رباعی شمارهٔ ۹۰ رباعی شمارهٔ ۹۱ رباعی شمارهٔ ۹۲ رباعی شمارهٔ ۹۳ رباعی شمارهٔ ۹۴ رباعی شمارهٔ ۹۵ رباعی شمارهٔ ۹۶ رباعی شمارهٔ ۹۷ رباعی شمارهٔ ۹۸ رباعی شمارهٔ ۹۹ رباعی شمارهٔ ۱۰۰ رباعی شمارهٔ ۱۰۱ رباعی شمارهٔ ۱۰۲ رباعی شمارهٔ ۱۰۳ رباعی شمارهٔ ۱۰۴ رباعی شمارهٔ ۱۰۵ رباعی شمارهٔ ۱۰۶ رباعی شمارهٔ ۱۰۷ رباعی شمارهٔ ۱۰۸ رباعی شمارهٔ ۱۰۹ رباعی شمارهٔ ۱۱۰ رباعی شمارهٔ ۱۱۱ رباعی شمارهٔ ۱۱۲ رباعی شمارهٔ ۱۱۳ رباعی شمارهٔ ۱۱۴ رباعی شمارهٔ ۱۱۵ رباعی شمارهٔ ۱۱۶ رباعی شمارهٔ ۱۱۷ رباعی شمارهٔ ۱۱۸ رباعی شمارهٔ ۱۱۹ رباعی شمارهٔ ۱۲۰ رباعی شمارهٔ ۱۲۱ رباعی شمارهٔ ۱۲۲ رباعی شمارهٔ ۱۲۳ رباعی شمارهٔ ۱۲۴ رباعی شمارهٔ ۱۲۵ رباعی شمارهٔ ۱۲۶ رباعی شمارهٔ ۱۲۷ رباعی شمارهٔ ۱۲۸ رباعی شمارهٔ ۱۲۹ رباعی شمارهٔ ۱۳۰ رباعی شمارهٔ ۱۳۱ رباعی شمارهٔ ۱۳۲ رباعی شمارهٔ ۱۳۳ رباعی شمارهٔ ۱۳۴ رباعی شمارهٔ ۱۳۵ رباعی شمارهٔ ۱۳۶ رباعی شمارهٔ ۱۳۷ رباعی شمارهٔ ۱۳۸ رباعی شمارهٔ ۱۳۹ رباعی شمارهٔ ۱۴۰ رباعی شمارهٔ ۱۴۱ رباعی شمارهٔ ۱۴۲ رباعی شمارهٔ ۱۴۳ رباعی شمارهٔ ۱۴۴ رباعی شمارهٔ ۱۴۵ رباعی شمارهٔ ۱۴۶ رباعی شمارهٔ ۱۴۷ رباعی شمارهٔ ۱۴۸ رباعی شمارهٔ ۱۴۹ رباعی شمارهٔ ۱۵۰ رباعی شمارهٔ ۱۵۱ رباعی شمارهٔ ۱۵۲ رباعی شمارهٔ ۱۵۳ رباعی شمارهٔ ۱۵۴ رباعی شمارهٔ ۱۵۵ رباعی شمارهٔ ۱۵۶ رباعی شمارهٔ ۱۵۷ رباعی شمارهٔ ۱۵۸ رباعی شمارهٔ ۱۵۹ رباعی شمارهٔ ۱۶۰ رباعی شمارهٔ ۱۶۱ رباعی شمارهٔ ۱۶۲ رباعی شمارهٔ ۱۶۳ رباعی شمارهٔ ۱۶۴ رباعی شمارهٔ ۱۶۵ رباعی شمارهٔ ۱۶۶ رباعی شمارهٔ ۱۶۷ رباعی شمارهٔ ۱۶۸ رباعی شمارهٔ ۱۶۹ رباعی شمارهٔ ۱۷۰ رباعی شمارهٔ ۱۷۱ رباعی شمارهٔ ۱۷۲ رباعی شمارهٔ ۱۷۳ رباعی شمارهٔ ۱۷۴ رباعی شمارهٔ ۱۷۵ رباعی شمارهٔ ۱۷۶ رباعی شمارهٔ ۱۷۷ رباعی شمارهٔ ۱۷۸ رباعی شمارهٔ ۱۷۹ رباعی شمارهٔ ۱۸۰ رباعی شمارهٔ ۱۸۱ رباعی شمارهٔ ۱۸۲ رباعی شمارهٔ ۱۸۳ رباعی شمارهٔ ۱۸۴ رباعی شمارهٔ ۱۸۵ رباعی شمارهٔ ۱۸۶ رباعی شمارهٔ ۱۸۷ رباعی شمارهٔ ۱۸۸ رباعی شمارهٔ ۱۸۹ رباعی شمارهٔ ۱۹۰ رباعی شمارهٔ ۱۹۱ رباعی شمارهٔ ۱۹۲ رباعی شمارهٔ ۱۹۳ رباعی شمارهٔ ۱۹۴ رباعی شمارهٔ ۱۹۵ رباعی شمارهٔ ۱۹۶ رباعی شمارهٔ ۱۹۷ رباعی شمارهٔ ۱۹۸ رباعی شمارهٔ ۱۹۹ رباعی شمارهٔ ۲۰۰ رباعی شمارهٔ ۲۰۱ رباعی شمارهٔ ۲۰۲ رباعی شمارهٔ ۲۰۳ رباعی شمارهٔ ۲۰۴ رباعی شمارهٔ ۲۰۵ رباعی شمارهٔ ۲۰۶ رباعی شمارهٔ ۲۰۷ رباعی شمارهٔ ۲۰۸ رباعی شمارهٔ ۲۰۹ رباعی شمارهٔ ۲۱۰ رباعی شمارهٔ ۲۱۱ رباعی شمارهٔ ۲۱۲ رباعی شمارهٔ ۲۱۳ رباعی شمارهٔ ۲۱۴ رباعی شمارهٔ ۲۱۵ رباعی شمارهٔ ۲۱۶ رباعی شمارهٔ ۲۱۷ رباعی شمارهٔ ۲۱۸ رباعی شمارهٔ ۲۱۹ رباعی شمارهٔ ۲۲۰ رباعی شمارهٔ ۲۲۱ رباعی شمارهٔ ۲۲۲ رباعی شمارهٔ ۲۲۳ رباعی شمارهٔ ۲۲۴ رباعی شمارهٔ ۲۲۵ رباعی شمارهٔ ۲۲۶ رباعی شمارهٔ ۲۲۷ رباعی شمارهٔ ۲۲۸ رباعی شمارهٔ ۲۲۹ رباعی شمارهٔ ۲۳۰ رباعی شمارهٔ ۲۳۱ رباعی شمارهٔ ۲۳۲ رباعی شمارهٔ ۲۳۳ رباعی شمارهٔ ۲۳۴ رباعی شمارهٔ ۲۳۵ رباعی شمارهٔ ۲۳۶ رباعی شمارهٔ ۲۳۷ رباعی شمارهٔ ۲۳۸ رباعی شمارهٔ ۲۳۹ رباعی شمارهٔ ۲۴۰ رباعی شمارهٔ ۲۴۱ رباعی شمارهٔ ۲۴۲ رباعی شمارهٔ ۲۴۳ رباعی شمارهٔ ۲۴۴ رباعی شمارهٔ ۲۴۵ رباعی شمارهٔ ۲۴۶ رباعی شمارهٔ ۲۴۷ رباعی شمارهٔ ۲۴۸ رباعی شمارهٔ ۲۴۹ رباعی شمارهٔ ۲۵۰ رباعی شمارهٔ ۲۵۱ رباعی شمارهٔ ۲۵۲ رباعی شمارهٔ ۲۵۳ رباعی شمارهٔ ۲۵۴ رباعی شمارهٔ ۲۵۵ رباعی شمارهٔ ۲۵۶ رباعی شمارهٔ ۲۵۷ رباعی شمارهٔ ۲۵۸ رباعی شمارهٔ ۲۵۹ رباعی شمارهٔ ۲۶۰ رباعی شمارهٔ ۲۶۱ رباعی شمارهٔ ۲۶۲ رباعی شمارهٔ ۲۶۳ رباعی شمارهٔ ۲۶۴ رباعی شمارهٔ ۲۶۵ رباعی شمارهٔ ۲۶۶ رباعی شمارهٔ ۲۶۷ رباعی شمارهٔ ۲۶۸ رباعی شمارهٔ ۲۶۹ رباعی شمارهٔ ۲۷۰ رباعی شمارهٔ ۲۷۱ رباعی شمارهٔ ۲۷۲ رباعی شمارهٔ ۲۷۳ رباعی شمارهٔ ۲۷۴ رباعی شمارهٔ ۲۷۵ رباعی شمارهٔ ۲۷۶ رباعی شمارهٔ ۲۷۷ رباعی شمارهٔ ۲۷۸ رباعی شمارهٔ ۲۷۹ رباعی شمارهٔ ۲۸۰ رباعی شمارهٔ ۲۸۱ رباعی شمارهٔ ۲۸۲ رباعی شمارهٔ ۲۸۳ رباعی شمارهٔ ۲۸۴ رباعی شمارهٔ ۲۸۵ رباعی شمارهٔ ۲۸۶ رباعی شمارهٔ ۲۸۷ رباعی شمارهٔ ۲۸۸ رباعی شمارهٔ ۲۸۹ رباعی شمارهٔ ۲۹۰ رباعی شمارهٔ ۲۹۱ رباعی شمارهٔ ۲۹۲ رباعی شمارهٔ ۲۹۳ رباعی شمارهٔ ۲۹۴ رباعی شمارهٔ ۲۹۵ رباعی شمارهٔ ۲۹۶ رباعی شمارهٔ ۲۹۷ رباعی شمارهٔ ۲۹۸ رباعی شمارهٔ ۲۹۹ رباعی شمارهٔ ۳۰۰ رباعی شمارهٔ ۳۰۱ رباعی شمارهٔ ۳۰۲ رباعی شمارهٔ ۳۰۳ رباعی شمارهٔ ۳۰۴ رباعی شمارهٔ ۳۰۵ رباعی شمارهٔ ۳۰۶ رباعی شمارهٔ ۳۰۷ رباعی شمارهٔ ۳۰۸ رباعی شمارهٔ ۳۰۹ رباعی شمارهٔ ۳۱۰ رباعی شمارهٔ ۳۱۱ رباعی شمارهٔ ۳۱۲ رباعی شمارهٔ ۳۱۳ رباعی شمارهٔ ۳۱۴ رباعی شمارهٔ ۳۱۵ رباعی شمارهٔ ۳۱۶ رباعی شمارهٔ ۳۱۷ رباعی شمارهٔ ۳۱۸ رباعی شمارهٔ ۳۱۹ رباعی شمارهٔ ۳۲۰ رباعی شمارهٔ ۳۲۱ رباعی شمارهٔ ۳۲۲ رباعی شمارهٔ ۳۲۳ رباعی شمارهٔ ۳۲۴ رباعی شمارهٔ ۳۲۵ رباعی شمارهٔ ۳۲۶ رباعی شمارهٔ ۳۲۷ رباعی شمارهٔ ۳۲۸ رباعی شمارهٔ ۳۲۹ رباعی شمارهٔ ۳۳۰ رباعی شمارهٔ ۳۳۱ رباعی شمارهٔ ۳۳۲ رباعی شمارهٔ ۳۳۳ رباعی شمارهٔ ۳۳۴ رباعی شمارهٔ ۳۳۵ رباعی شمارهٔ ۳۳۶ رباعی شمارهٔ ۳۳۷ رباعی شمارهٔ ۳۳۸ رباعی شمارهٔ ۳۳۹ رباعی شمارهٔ ۳۴۰ رباعی شمارهٔ ۳۴۱ رباعی شمارهٔ ۳۴۲ رباعی شمارهٔ ۳۴۳ رباعی شمارهٔ ۳۴۴ رباعی شمارهٔ ۳۴۵ رباعی شمارهٔ ۳۴۶ رباعی شمارهٔ ۳۴۷ رباعی شمارهٔ ۳۴۸ رباعی شمارهٔ ۳۴۹ رباعی شمارهٔ ۳۵۰ رباعی شمارهٔ ۳۵۱ رباعی شمارهٔ ۳۵۲ رباعی شمارهٔ ۳۵۳ رباعی شمارهٔ ۳۵۴ رباعی شمارهٔ ۳۵۵ رباعی شمارهٔ ۳۵۶ رباعی شمارهٔ ۳۵۷ رباعی شمارهٔ ۳۵۸ رباعی شمارهٔ ۳۵۹ رباعی شمارهٔ ۳۶۰ رباعی شمارهٔ ۳۶۱ رباعی شمارهٔ ۳۶۲ رباعی شمارهٔ ۳۶۳ رباعی شمارهٔ ۳۶۴ رباعی شمارهٔ ۳۶۵ رباعی شمارهٔ ۳۶۶ رباعی شمارهٔ ۳۶۷ رباعی شمارهٔ ۳۶۸ رباعی شمارهٔ ۳۶۹ رباعی شمارهٔ ۳۷۰ رباعی شمارهٔ ۳۷۱ رباعی شمارهٔ ۳۷۲ رباعی شمارهٔ ۳۷۳ رباعی شمارهٔ ۳۷۴ رباعی شمارهٔ ۳۷۵ رباعی شمارهٔ ۳۷۶ رباعی شمارهٔ ۳۷۷ رباعی شمارهٔ ۳۷۸ رباعی شمارهٔ ۳۷۹ رباعی شمارهٔ ۳۸۰ رباعی شمارهٔ ۳۸۱ رباعی شمارهٔ ۳۸۲ رباعی شمارهٔ ۳۸۳ رباعی شمارهٔ ۳۸۴ رباعی شمارهٔ ۳۸۵ رباعی شمارهٔ ۳۸۶ رباعی شمارهٔ ۳۸۷ رباعی شمارهٔ ۳۸۸ رباعی شمارهٔ ۳۸۹ رباعی شمارهٔ ۳۹۰ رباعی شمارهٔ ۳۹۱ رباعی شمارهٔ ۳۹۲ رباعی شمارهٔ ۳۹۳ رباعی شمارهٔ ۳۹۴ رباعی شمارهٔ ۳۹۵ رباعی شمارهٔ ۳۹۶ رباعی شمارهٔ ۳۹۷ رباعی شمارهٔ ۳۹۸ رباعی شمارهٔ ۳۹۹ رباعی شمارهٔ ۴۰۰ رباعی شمارهٔ ۴۰۱ رباعی شمارهٔ ۴۰۲ رباعی شمارهٔ ۴۰۳ رباعی شمارهٔ ۴۰۴ رباعی شمارهٔ ۴۰۵ رباعی شمارهٔ ۴۰۶ رباعی شمارهٔ ۴۰۷ رباعی شمارهٔ ۴۰۸ رباعی شمارهٔ ۴۰۹ رباعی شمارهٔ ۴۱۰ رباعی شمارهٔ ۴۱۱ رباعی شمارهٔ ۴۱۲ رباعی شمارهٔ ۴۱۳ رباعی شمارهٔ ۴۱۴ رباعی شمارهٔ ۴۱۵ رباعی شمارهٔ ۴۱۶ رباعی شمارهٔ ۴۱۷ رباعی شمارهٔ ۴۱۸ رباعی شمارهٔ ۴۱۹ رباعی شمارهٔ ۴۲۰ رباعی شمارهٔ ۴۲۱
بسم الله الرحمن الرحیم هو الاول والآخروالظاهر والباطن وهو بکل شی‌ء علیم لیس‌کمثله شی‌ء و هو السمیع البصیر ‌فی وحدانیة الله تعالی‌ والذین جاهدوافینا لنهدینهم سبلنا، صدق الله‌ مناجات در تنزیه و تقدیس حضرت باری سبحانه تعالی یفعل الله مایشاء‌، و یحکم مایرید مدح سید کائنات و خاتم المرسلین و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین اول ما خلق الله تعالی نوری مدح امیرالمومنین ابوبکر مدح امیرالمومنین عمر مدح امیرالمومنین عثمان مدح امیرالمومنین علی‌(‌ع‌) فی قدوم الخضر در جواب حضرت خضر علیه السلام گوید در سؤال از عقل کل و جواب او در جواب عقل «‌و سقیهم ربهم شراباً طهورا» در شکایت احوال فی الشکایه فی تخلص الممدوح و تلخیص الروح‌ مفتاح ابواب الاسرار مصباح ارواح الابرار و لقد کرمنا بنی آدم افحسبتم انما خلقناکم عبثاً اعدا عدوک نفسک التی بین جنبیک کما تعیشون تموتون وکما تموتون تحشرون حکایت قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها ویسفک الدماء قائد نفوس السالکین و نزهه قلوب المحققین دع نفسک و تعال من عرف نفسه فقد عرف ربه حکایت ما رایت شیئاً !لا ورایت الله فیه صفت اصحاب الطریقه فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر انما اموالکم واولادکم فتنه منهاج العارفین و معراج العاشقین خطوتان وقد وصل کل نفس ذائقة الموت ثم الیناترجعون حکایت **‌* فصل در صفت عشق و محبت اولیاء الله لایموتون ولکن ینتقلون من دار الی دار فصل در اثبات رؤیت الله تعالی لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار، طلب الهدایة والتوفیق بالعمل الصالح در صفت کبر و عجب و ان علیک لعنتی الی یوم الدین‌ فصل در مذمّت مرائی و ریائی الذین یذکرون الله قیاماً وقعوداً و علی جنوبهم‌ شرف المؤمن استغناؤه عن الناس فصل فی ترک الدنیا والاعراض عنه فصل فی ذکر القلب والتخلص فی العقل انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون فصل فی التسلیم کل یوم هو فی شأن فصل فی البلا اذا اراد الله بقوم خیراً ابتلاهم‌، فصل فی الضحی والبکاء کثرة الضحک تمیت القلب فصل فی الصبر والشکر الایمان نصفان‌، نصفه صبر ونصفه شکر فصل فی العافیه فاستقم کما اُ‌مرت‌، و من تاب معک در تنبیه غافل و مذمّت جاهل الوحدة خیر من جلیس السوء‌، والجلیس الصالح خیر من الوحده اولئک کالانعام بل هم اضل واُ‌ولئک هم الغافلون خسر الدنیا و الآخرة ذلک هو الخسران المبین و ان منکم الا واردها کان علی ذلک حتماً مقضیاً فصل در اکل و شرب فصل فی الرزق یسئلونک عن الروح قل الروح من‌امرربی خطاب به خورشید والشمس وضحیها والقمراذا تلیها فصل فی ذم الظلم حکایت الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم در فضیلت عدالت فصل فی ختم الکتاب
در توحید باری تعالی فصل معرفت فصل وحدت و شرح عظمت فصل تنزیه قِدم فصل اندر صفا و اخلاص التمثیل فی شأن من کان فی هذه اعمی فهو فی‌الآخرة اعمی جماعة العمیان و احوال الفیل فصل فی ان الاستواء معقول والکیفیة مجهول التمثیل فی اصحاب تمنّی السوء فصل اندر درجات فی‌الحفظ والمراقبة التمثیل فی قوم یؤتون الزکوة فی‌الحکمة و سبب رزق الرازق فی‌الهدایة فی‌المُجاهدة فصل اندر تقدیس داستان باستان التمثیل لقوم ینظرون بعین الاحوال «مُناظِرَة الوَلَدِ مَعَ الوالِد» فی زینة‌الاطفال فصل اندر صُنع و قدرت فی تعظیم قدره فی‌الامثال والمواعظ، الفقر سواد الوجه والدُّنیا دارالزوال و تغیّرالاحوال و الانتقال در بی‌نیازی از غیر خدای‌تعالی و دست در وی زدن از سر حقیقت اندر تضرّع و عجز حکایت اندر ذکر و یاد کردن حکایت تمثیل فی ذکر دارِالبقاء اندر وجود و عدم اندر شُکر گوید اندر شکر و شکایت فی‌اطّلاعه علی ضمائرالعباد اندر رزق گوید تمثیل حکایت مرغ با گبر تمثیل در بیداری اندر حب و محبت اندر تجرید گوید فی سلوک طریق الآخرة التمثیل لابن الغافل والاب العاقل حکایت فی‌التوکّل فی توکل العجوز ایضاً فی‌التوکّل التمثّل فی‌الرؤیاء و تعبیره و هو ثمانون رؤیا عجیبة فی رؤیا الأثواب و الأوانی فی رؤیا الصنّاعین فی رؤیا البهائم فی رؤیاء السّباع فی رؤیا النّیّرین والکواکب الخمسة السیّارة فی تناقض الدارین اندر ایثار قصهٔ قیس‌بن عاصم رضی‌الله عنه فی الاتحاد در اتّصال بدو گوید من اَمَنَ بطاعته فقد خَسَر خُسراناً مبینا من زَهَد فی‌الدّنیا وَجَد مُلکا لایبلی فی صفة‌الزهد و الزّاهد فی حُبّ الدُّنیا و صفة اهله قال اَلنبّی صلّی‌الله عَلَیه وَ سلَم: فرغ‌الله تعالی عَن‌الخلقِ والخُلق والاجلِ وَالرزقِ التمثیل فی نَحنُ قَسَمنا فصل فی شرائط صلوة الخمس والمناجات والتضرّع والخشوع والوقار والدعاء المثل فی‌الخشوع و حضورِالقلب فی‌الصّلوة قصة امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فی‌الصّلوة والرغبة التمثیل فی تقصیرالصلوة فی‌الحمد والثناء فی‌الافتقار والتحیّرِ فی صفاته فی تأدیب صببان المکتب و صفة الجنّة والنّار در مناجات گوید فی کرمه و فضله فی الانابه فی‌الاخلاص والمخلصون علی خطر عظیم فی قضائه و قدره و امره و صنعه حکایت فی الشّوق فی نفی صفات المذمومِة عن‌الله تعالی التمثیل فی‌الذی هو یُطعمنی و یَسقین التمثیل فی معنی اولئک کالانعام بل هم اضل فی الرضاء والتَّسلیم فی الحذر عن‌القدر فی الرضا والتسلیم بحکمه و قضائه فی الکرامة فی‌العبودیّة التمثیل فی قصّة ابراهیم الخلیل علیه‌السّلام فی‌الامتحان
اندر نعت پیامبر ما محمّد مصطفی علیه‌السّلام و فضیلت وی بر جمیع پیغمبران اندر بدایت کمال نبوّت اندر کرامت نبوّت در ذکر آنکه پیغمبر ما رحمةً للعالمین است در صفت معراجش ذکر تفضیل پیغمبر ما علیه‌السّلام بر سایر انبیاء فی اتباعه صلوات الله علیه اندر گشادن دل وی ذکر تفضیلش در تفسیر وما ارسلناک الّا رحمة‌للعالمین اندر درود دادن بر او و آل او صلّی‌الله علیه‌وسلّم اندر ترجیح او بر پیغمبران علیه و علیهم‌السلام اندر صفات پیغامبر علیه‌السلام صفت بعث و ارسال وی علیه‌السّلام صفت هفت اختر ذکر آفرینش و مرتبه و حسن خلق وی صلواة‌الله علیه فی فضیلته علیه‌السلام علی جبرئیل و سائر الانبیاء علیهم‌السلام ستایش ابوبکر صدیق رضی‌الله عنه فی تخصیص ابی‌بکر علی کافّة الناس فی قربته و حق صحبته مع رسول‌اللّٰه ستایش امیرالمؤمنین عمر الفاروق رضی‌اللّٰه عنه در عدل وی رضی‌اللّٰه عنه ستایش امیرالمؤمنین عثمان رضی‌اللّٰه عنه ستایش امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السّلام صفت جنگ جَمل صفت حرب صفّین و کشته شدن عمّار یاسر رضی‌اللّٰه عنه قصهٔ قتل امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السّلام فی مذمّة اعدائه و حسّاده در ستایش امام حسن و امام حسین رضی‌اللّٰه عنهما در فضیلت امیرالمؤمنین حسن‌بن علی علیه‌السّلام ذکر الحسن یذهب الحزن سبب قتل امیرالمؤمنین حسن‌بن علی علیه‌السّلام در مناقب امیرالمؤمنین حسین‌بن علی علیهماالسّلام صفت قتل حسین‌بن علی علیه‌السّلام به اشارهٔ یزید علیه اللعنة در صفت کربلا و نسیم مشهد معظّم التمثّل فی‌الاشتیاق الی المشهد المعظّم المراة الصالحة خیرٌ من الفـ رجل سوء صفة اصرار الاعداء والباغین لعنهم‌اللّٰه ستایش امام ابوحنیفه رضی‌اللّٰه عنه ستایش امام شافعی رضی‌اللّٰه عنه فی مناقبهما رحمة‌اللّٰه علیهما فی مذمّة اهل التعصب و نصیحة الفریقین و فقهمااللّٰه تعالی فصل فی‌الزّهد والحکمة والموعظة والنصیحة فی‌الرائحة الکریهة علی غیبة اخ المسلم التمثیل فی‌المجاهدة فی‌الاجتهاد و طلب‌التقوی التمثیل فی‌التّقوی، سؤال موسی علیه‌السّلام عنّ‌اللّٰه عزّ وجل قال ای شیء خلقت افضل من‌الاشیاء الجهل داءٌ بلا دواءٍ والحمقُ حفرةٌ بلا عُمقٍ التمثیل فی اَصحابِ الغَفلةِ والجُهّال التّمثیل فی نظرالسّوء واحوال الدّنیا اندر مذمّت علما ستایش علم و عالم و طلب علم
ذکر نفس الکلی نذیر ناصح و اهماله غرور فاضح صفت کلماتی که با نفس کلّی رود و جوابها که او گوید جوابها که با نفس کلّی گوید اندر صفت مرید اندر عذر انبساط گوید در چشم نگاه داشتن گوید قالَ النّبی علیه‌السّلام: النّظر سهم منِ سهامِ الشیطان حکایت اندر صفت خوب روی بدخوی گوید اندر شرح خوب و زشت گوید اندر صفت شاهدان گوید در مذمت شهوت راندن اندر صفت خوب رویان و شاهدان گوید حکایت اندر مذمّت دنیا و وصف ترک او اندر طلب دنیا اندر مذمّت کسانی که به جامه و لقمه مغرور باشند در طلب دنیا و غرور او گوید اندر مذمّت مال دوست اندر مذمّت شراب گوید حکایة و مثل حکایت التمثّل فی اکل الرّبا، اَکل الرّبا کمَن یأکل ناراللظی حکایت اندر نقص دنیا گوید اندر ترک دنیا و ریاضت نفس گوید اندر بیان نسب آدمی من عرف نفسه فقد عرف ربه در حرص و شهوت و خشم گوید در معنی آنکه عاقلان بی‌غم نباشند در متابعت نفس و هواناکردن گوید در رنج و زیان جان از تن در معنی آن گوید که آنچه خاکی است به خاک باز شود اندر صفت نفس بهیمی و انواع شهوات اندر حشر و نشر الناس کما یعیشون یموتون و کما یموتون یحشرون فی التّمثّل ذکر اظهار حال آن سرای فی یوم‌القیامة فلا انساب بینهم یومئذ ولایتسائلون فی ذکر انساب البشر من ارکان البشر در انسانی و حیوانی گوید حکایت در این معنی اندر آنکه آدمی پس از اشیاء و جهات پیدا آمد اندر بیان ظلومی و جهولی انسان کما قال‌اللّٰه تعالی: وحملها الانسان انّه کان ظلوما جهولا فی مذمّة الدنیا واهانته و ترکه، من ترح فرح حکایت و مثل فی لذّة الدنیا مع شدّة العقبی اندر مذمّت بددلی و بددل حکایت در شجاعت و غیرت حکایت در این معنی اندر نکوهش شکم خواری و بسیار خوردن التمثّل فی ترک الدّنیا و قصّة روح‌اللّٰه و تجریده حکایت روح‌اللّٰه علیه‌السّلام و ترک دنیا و مکالمهٔ او با ابلیس فی ذمِ حبّ الدّنیا و منع شرب الخمر اندر مذمّت افعال زشت که از خویهای بهیمی است ذکر المثالب للتوقّی لا للقبول والتلقی در ذمّ مقابح و افعال نکوهیده و منع آن التمثّل فی شأن اصحاب الغفلة و نظر السّوء اندر صفت ربیع و تشبیهات گوید ذکر الربیع یحیی القلوب المیتة و یشرح الصدور الضیقة در تسویت پارسی و تازی در بیان آنکه ادب به فارسی و عربی نیست اندر خوردن شراب و خواصّ آن گوید اندر صفت نقص دنیا التمثل فی اصحاب المغرورین حکایت حکایت حکایت حکایت حکایت حکایت حکایت
در بیهوده خندیدن فی طول العمر والحسرة مع ذلک تمثیل در نفس جهان فانی و قصّهٔ لقمان حکیم در مرگ گوید حکایت مرد یخ فروش التمثّل فی دارالغرور فی صفة الموت تمثیل در احوال گذشتگان جهان بی‌وفا در صفت مرگ پیامبران علیهم‌السّلام صفت مرگ شاهان فرس و بزرگان ایشان در صفت موت بنی‌آدم از خاصّه و عامه در بقا و فنای جسم و جان گوید در نکوهش این جهان اندر طلب بهشت به سالوسی اندر زهد ریایی اندر مذمّت دنیا و برحذر بودن از آن فرماید در نکوهش حرص گوید در شهوت و آز گوید فصل فی صفة‌الافلاک والبروج والسّماء والارض و ما بینهما من‌العجایب ذکر الافلاک و ما فیها من‌العجایب احسن من ابداع المخدّرات الکواعب در دوازده برج گوید حکایة فی اصحاب الفغلة در صفت ارکانی و گردونی با آن جهان الدنیا قنطرةٌ فاعبروها ولا تعمروها تمثیل در مذمّت دوستی دنیا فی ترک العادة بالمجاهدة فی تسلّی قلوب الاخوة والاخوات فصل فی‌الحکمة ذکرالحکمة احکم فانّها بین الکائنات حکم مثل الاحباب والاعداء کمثل الدواء والداء در دوستی و دشمنی حکایت در محبّت و دوستی خالص التمثّل فی ریا الحّب فی ذکر رفقاء السّوء فی ترک المخالطة مع‌الاوباش حکایت در بی‌وفایی در صفت ابلهان گوید فی تحقیق العشق التمثّل فی‌الانسان و عمله التمثّل فی صفة‌الانسان التمثیل فی شکر هدایة‌الاسلام التمثیل فی صلابة طریق‌الاسلام التمثیل فی اعتقادالسوء والخوف من قلّة الرزق حکایت در ظالم و مظلوم ذکر انقطاع نسب صفة‌المغرورین فی دارالدّنیا التمثیل فی حبّ الدّنیا و غرورها فی صفة‌النّفس واحواله قال النّبی علیه‌السّلام: ان الشّیطان فی عروق ابن‌آدم یجری مجری الدّم در کاهلی گوید مثل اندر حال ادبار فی‌الحرکة و ترک الاوطان فی طلب‌الآخِرَة، قال النّبی علَیه‌السّلام: اطلبوا العلم ولو باصّین، وَ قالَ علَیه‌السّلام: سافِرُوا تغنموا، ولاتفخروا بالوطن محمدت در حرکت و سیر و رنج بردن فی‌الادب و شرف‌النّفس اندر دور قمر و گردش روزگار حکایت اندر نگاه داشتن راز و مشورت کردن حکایت التمثیل فی حفظ اسرارالملوک حکایت اندر موعظت و نصیحت گوید اندر صفت بیابان گوید اندر تصوّف و زهد ذکر التصوّف الزم علی الحقیقة لان فیه نجاة الخلیفة در صفت اهل تصوّف در طلب کردن از در دلها فی ذمّ‌الطمع والحرص اندر بیان حال صوفی و ستایش صوفیان فرماید علامة اصحاب التصوّف ان لایسأل ولا ینهر ولا یدّخر حکایت در حقیقت تصوّف التمثیل فی‌تعلیم الاب‌الغافل لابن الجاهل فی‌التصوّف فی‌التفکّر والمراقبة فی احوال التصوّف در دنیا نابودن به که بودن اندر صفت صورت عالم
یمدح السلطان الاعظم مالک رقاب الامم سلطان سلاطین العالم یمین‌الدّولة و امین‌الملّة کهف‌الاسلام والمسلمین ابا الحارث بهرامشاه‌بن مسعود نوّراللّٰه مضجعه اندر بدایت پادشاهی بهرامشاه فی خصاله و فضیلته فی صفة سهمه و اقباله در بیداری از خواب غفلت گوید فی تنبیه الملک و کلمة الحق بغیر المداهنة خواب عبداللّٰه‌بن عمربن‌الخطّاب حکایت زن دادخواه با سلطان محمود حکایة فی عفوالملک و عدله در وصف بدان گوید حکایت در عدل سلطان در خون ناحق ریختن حکایت مأمون التمثّل فی عصمة قتل المظلوم حکایت در حلم و بردباری نوشیروان در عدل پادشاه و صفت آن حکایت در عدل و سیاست و جود پادشاه حکایت فی معانی القاضی الجاهل الظالم در کفایت و رای پادشاهی حکایت اندر حلم و سیاست و تحمّل پادشاه از رعیت حکایت در عفو پادشاه اندر معنی بیداری ملوک و سلاطین و حفظ و بخشش ایشان فی حفظ اسرارالملک و کفایته و کتمانه در پند و نصیحت پادشاه گوید در حلم پادشاه و احتمال از زیردستان در عدالت و ستم ناکردن حکایت اندر کار نادانی و بی‌سیاستی پادشاه فی تقلیدالملک در بینوایی و فقر دبیران گوید اندر رادی و حسن سیرت پادشاه در راستی میان جور و عدل در تعهّد علمای دیندار حکایت در آنکه پادشاه را دل در هوا نباید بستن در عدل نمودن و ظلم کردن در سیاست پادشاه در حکم راندن پادشاه مدح پادشاه به ترتیب کواکب و بروج دوازده‌گانه فی صفة‌العلماء و امراء الدولة القاهرة و صفة غلمانه و جنده کثّرهم‌اللّٰه ستایش امیرجلال‌الدولة ابوالفتح دولتشاه‌بن بهرامشاه ابن مسعود اناراللّٰه براهینهم فی وصف‌الحال و تمام مدایح السلطان والوزراء والقضاة اندر مدح وزراء و صدور و قضاة گوید اندر مدح صدرالامام تاج‌الوزراء ابی‌محمدبن الحسن‌بن منصور گوید در مدح نظام‌الملک ابونصر محمّدبن عبدالحمیدالمستوفی مدح پادشاه به ترتیب کواکب و بروج دوازده‌گانه اندر مدح اصحاب دیوان و ارباب قلم و مشایخ کثّرهم‌اللّٰه در مدح اقضی‌القضاة جمال‌الدیّن ابوالقاسم محمودبن محمّدِالاثیری در مدح اقضی‌القضاة نجم‌الدّین ابوالمعالی‌بن یوسف‌بن احمد الحدّادی در مدح شیخ‌الامام جمال‌الدّین ابونصر احمدبن محمّدبن سلیمان الصغانی در مدح صدرالدّین شمس‌الائمه ابوطاهر عمر فصل دیگر در مدایح سلطان اعزّاللّٰه نصره
فصل فی بیان سبیل‌السعادة والطریق المستقیم فی شکایة اهل الزمان فی‌المعذرة والتقصیر فی‌الحقیقة والطریقة در دانستن آنکه آخرت به از دنیاست حکایت فی مثالب شعراء المدّعین فی مثالب المنحولین فی ذکرالعوام و اهل السوق والجهال در ذمّ عوام و بازاریان و جهال گوید ذکر مساوی العوان للخواص نفع عام فی مذمة‌الاعداء و نصیحة‌الاولیاء اندر خویشان گوید فی‌مذمة الارقاب که: الاقارب عقارب، والاخ فخ، والعمّ غمّ، والخال وبال، والختن محن اندر مذمّت برادران گوید اندر مذمّت خواهران گوید حکایت هزل اندر مذمّت فرزند گوید اندر مذمّت دختر گوید فی مذمّة الختن اندر مذمّت عمّ گوید اندر مذمّت خال گوید اندر خویش لشکری گوید ذکر انواع‌الشهوات علی بعضها تحریض و علی بعضها تمریض اندر صفت شهوات و در حق غلام باره گوید در معنی زناشویی گوید حکایت و مثل التمثیل فی‌المطایبة بطریق الهزل اندر مذمّت خویش صوفی گوید حکایة فی‌التّمثّل الصوفی اندر قرابت فقیه گوید حکایت و ضرب‌المثل حکایت اندر صفت مرائی و قرّاء و سالوس گوید در حق پارسایان گوید در صفت جاه‌جویان و زر طلبان و درویشان صورت گوید در حق کسی گوید از بزرگان غزنین در مثالب علوی زرمدی گوید در هجو شعراء بد گوید اندر هجو حکیم طالعی گوید دیگری را گوید در مذمّت خدمت مخلوق گوید التمثّل فی‌القناعة و ترک الحاجة حکایت در مذمّت طبیبان جاهل گوید در مناقب اطباء عالِم گوید قال‌النّبی صلی‌اللّٰه علیه وسلّم فی شأنهم العلم علمان علم‌الابدان و علم‌الادیان تفصیل العلل و هی خمسون نوعا فی تفصیل العلل و بیان‌الامراض در طبیبان نادان گوید در صفت منجّم حاذق و منافق و تمثیل اصحاب دعوی به غیر معنی فی بطلان احکام النجوم و صفة هیئة‌الفلک و واضع هذاالعلم، قال النبّی علیه‌السّلام: النجوم حق و احکامها باطل، و قال علیه‌السّلام: من آمن بالنجوم فقد کفر، و قال علیه‌السّلام: تعلموا من‌النجوم ماتعرفون به ساعات اللیل والنهار، و قال امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السّلام: تعلموا بالنجوم فانه علم من علوم‌النبوة و قال‌اللّٰه تعالی: والسماء ذات‌البروج، والشّمس والقمر بحسبان فی صفة الافلاک فی صفة‌السّعد والنّحس من‌الکواکب السبعة در بیان طبایع چهارگانه در صفت بروج دوازده‌گانه در شرف و وبال و صعود و هبوط کواکب گوید فی تسویة البیوت التمثیل فی احوال المنجّم الجاهل عندالملک العالم صفة مقادیر ابروج والکواکب السیّارة در حق مردم و آدمی گوید
در عذر گوید اندر خط و قلم و کاغذ و خاطر گوید فی حسب حاله و بیان احواله و سبب احترازه من اهل الدّنیا وانزوائه و تجریده من‌الخلائق و سبب تصنیف هذاالکتاب فی افتخار نفسه علی اهل عصره فی بیان حاله و حسب احواله رحمة‌اللّٰه علیه فصل اندر ضعف و پیری فصل اندر تبدیل حال التمثّل فی‌الاجتهاد در رهایی جستن جان گوید از تن اندر تفضیل سخن خویش گوید اندر مدح خواجهٔ عمید احمدبن مسعود تیشه و وصف حال خانه‌ای گوید که از جهت حکیم سنایی کرده بود و اسباب مهیّا گردانیده یمدح الشیخ الامام جمال‌الدّین فخرالاسلام تاج الخطباء احمدبن محمّدالملقّب بالحذور در قناعت و انزوای خویش گوید فی‌القناعة حکایت التمثیل حکایت در صفت خلوت و تنهایی گوید در وصف بی‌طمعی و خویشتن‌داری خود گوید اندر افتخار خویش فرماید اندر ضعف خویش گوید اندر بد دلی خویش گوید حکایت فی ذم‌الجهال والناصحین لهم حکایت در شرع و شعر گوید کتاب کتبه الی بغداد مع نسخة تصنیفه انفذه عند الامام الاجل الاوحد برهان‌الدّین ابی‌الحسن علی‌بن ناصر الغزنوی یعرف به بریان‌گر