نه بپرسید از جحی حیزی
کز علیّ و عُمر بگو چیزی

گفت با وی جحی که اندُه چاشت
در دلم مهر و بغض کس نگذاشت

شره لقمه آن چنانم کرد
کز تعصّب شدم به یک ره فرد

مر مرا کار خورد و خفت آمد
با دلم اکل و شرب جفت آمد

هرکه او بیش خورد بیش رید
نه چو لقمان ز لقمه بیش زید

مرد با مال بی‌یقین باشد
سیر خورده گرسنه دین باشد