هوش مصنوعی: این متن به انتقاد از کسانی می‌پردازد که به دنبال مال و مقام هستند و در این راه، اصالت و هویت خود را فراموش می‌کنند. شاعر با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند گرگ و میش، ترک و هندو، و علف و فنا، نشان می‌دهد که چگونه حرص و طمع می‌تواند انسان را از خودبیگانه کند و به نابودی بکشاند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم انتزاعی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، مضامین انتقادی و عرفانی آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

فی ترک العادة بالمجاهدة

چکنی در کنار مادر خو
آخر ای نازنین کم از دو دو

پای در نه به راه بی‌فریاد
بر خرد خوان که هرچه باداباد

آنکه با میل مال و مُل باشد
نقد در دل ز بیم ذُل باشد

به مُل و مال میل تا چه کنی
الفی قد چو دال تا چه کنی

تا تو ترکی همی کنی بر من
هندویت نقد گشت جان ‌می‌کن

تا تو خود را نهی چو ترک محل
هندویت سر گرفت زیر بغل

علف میش خود نکرده به کف
گرگ را گشته همچو میش علف

تو علف گشته مر فنا را رَو
باز داده ز دست گوز گرو

تو طلبکار قوت و خصم تو باز
چنگ کرده به حنجر تو دراز
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:تمثیل در مذمّت دوستی دنیا
گوهر بعدی:فی تسلّی قلوب الاخوة والاخوات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.