هوش مصنوعی: این متن به توصیف درویشان و عاشقان معنوی می‌پردازد که با وجود فقر ظاهری، دارای مقام روحانی والایی هستند. آنها با عشق به معشوق حقیقی (خدا) زندگی می‌کنند و از دنیای مادی دوری می‌جویند. شاعر تأکید می‌کند که ذلت ظاهری راهی برای رسیدن به عزت معنوی است و عاشقان واقعی را می‌ستاید که تمام وجودشان را به معشوق سپرده‌اند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.

در صفت اهل تصوّف

هر گدایی که بینی از کم کم
پادشاهیست با خیول و علم

همه دردی‌کشان ولی بی‌ظرف
همه مقری ولی نه صوت و نه حرف

چون سرِ عشق آن جهان دارند
همچو شمعند سر ز جان دارند

زانکه تاشان امید نبود و بیم
جانشان تن خورد چو شمع مقیم

پیش امرش چو کلک برجسته
سر قدم کرده و میان بسته

سگ درَد پوستین درویشان
ورنه چرخ است بندهٔ ایشان

باش تا روز حشر برخیزند
همه در دامنِ دل آویزند

تا ببینی تو خاصه بر درِ یار
پیش هریک هزار مرتبه دار

حرکت رفته از اشارتشان
حرفها جسته از عبارتشان

منتهای امیدشان تا او
قبله‌شان او و انسشان با او

همه خواهی که باشی او را باش
رو برش سوی خویش هیچ مباش

ژالهٔ ذل ز دل مران هرگز
کز ره ذل رسی به گلشن عزّ
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:اندر تصوّف و زهد ذکر التصوّف الزم علی الحقیقة لان فیه نجاة الخلیفة
گوهر بعدی:در طلب کردن از در دلها
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.