هوش مصنوعی: این متن توصیفگر صحنه‌ای بارانی و غمگین در یک بندرگاه است. راوی که یک ماهیگیر فقیر است، از تنهایی و درد درونی خود می‌گوید و به یاد دوستش می‌افتد که دیگر حضور ندارد. او از خشونت و جنگ سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که بسیاری از افراد آشنا و دوست در خانه‌هایشان کشته شده‌اند. فضای کلی متن پر از اندوه، تنهایی و تأمل در مورد رنج‌های زندگی است.
رده سنی: 16+ متن حاوی مضامین غمگینانه، تنهایی و اشاره به خشونت و جنگ است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامناسب باشد. همچنین، درک کامل احساسات و مفاهیم عمیق متن نیاز به بلوغ عاطفی و فکری دارد.

روی بندرگاه

آسمان یکریز می بارد
روی بندرگاه.
روی دنده های آویزان یک بام سفالین در کنار راه
روی « آیش» ها که « شاخاک» خوشه اش را می دواند.
روی نوغانخانه، روی پل ـــ که در سر تا سرش امشب
مثل اینکه ضرب می گیرند ـــ یا آنجاکسی غمناک می خواند.
همچنین بر روی بالاخانه ی من (مرد ماهیگیر مسکینی
که او را میشناسی)

خالی افتاده است اما خانه ی همسایه ی من دیرگاهیست.
ای رفیق من، که ازین بندر دلتنگ روی حرف من با تست
و عروق زخمدار من ازین حرفم که با تو در میان می آید از درد درون
خالی است.

و درون دردناک من ز دیگر گونه زخم من می آید پر!
هیچ آوایی نمی آید از آن مردی که در آن پنجره هر روز
چشم در راه شبی مانند امشب بود بارانی.
وه!چه سنگین است با آدمکشی (با هر دمی رؤیای جنگ) این زندگانی.

بچه ها، زنها،
مردها، آنها که در خانه بودند،
دوست با من، آشنا با من درین ساعت سراسر کشته گشتند.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:دل فولادم
گوهر بعدی:شب پره ی ساحل نزدیک
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.