هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف فضایی تاریک و ساکت می‌پردازد که در آن درختان (سپیدار و صنوبر) به‌صورت رمزآلود با هم پچپچه می‌کنند، گویی نقشه‌ای در سر دارند. سکوت حاکم است و تنها به‌عنوان بخشی از تاریکی و شب تفسیر می‌شود. در این فضا، تنها صدای مقاومت («حق») و حضور شاعر و مخاطب («من و تو») باقی می‌ماند. شعر به بی‌پایانی شب و ستم اشاره دارد و آن را بی‌نظیر می‌خواند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم نمادین و انتزاعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به ستم و مقاومت نیاز به درک عمیق‌تری از بافت اجتماعی و تاریخی دارد.
شبانه
پچپچه را
از آنگونه
سر به‌هم‌اندرآورده سپیدار و صنوبر
باری
که مگرْشان
به‌دسیسه سودایی در سر است
پنداری
که اسباب چیدن را به نجوایند
خود از این‌دست
به هنگامه‌یی
که جلوه‌ی هر چیز و همه چیز چنان است
که دشمنِ دژخویی
در کمین.
و چنان بازمی‌نماید که سکوت
به جز بایسته‌ی ظلمت نیست،
و به اقتضای شب است و سیاهی‌ست تنها
که صداها همه خاموش می‌شود
مگر شبگیر
ــ از آن پیش‌تر که واپسین فغانِ «حق»
با قطره‌ی خونی به نای‌اش اندر پیچد ــ،
مگر ما
من و تو.
□
و بدین نمط
شب را غایتی نیست
نهایتی نیست
و بدین نمط
ستم را
واگوینده‌تر از شب
آیتی نیست.
اردیبهشت ۱۳۴۷
از آنگونه
سر به‌هم‌اندرآورده سپیدار و صنوبر
باری
که مگرْشان
به‌دسیسه سودایی در سر است
پنداری
که اسباب چیدن را به نجوایند
خود از این‌دست
به هنگامه‌یی
که جلوه‌ی هر چیز و همه چیز چنان است
که دشمنِ دژخویی
در کمین.
و چنان بازمی‌نماید که سکوت
به جز بایسته‌ی ظلمت نیست،
و به اقتضای شب است و سیاهی‌ست تنها
که صداها همه خاموش می‌شود
مگر شبگیر
ــ از آن پیش‌تر که واپسین فغانِ «حق»
با قطره‌ی خونی به نای‌اش اندر پیچد ــ،
مگر ما
من و تو.
□
و بدین نمط
شب را غایتی نیست
نهایتی نیست
و بدین نمط
ستم را
واگوینده‌تر از شب
آیتی نیست.
اردیبهشت ۱۳۴۷
۲۵۹۹
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مرثیه
گوهر بعدی:با چشم‌ها
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
