هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر تمایل خود را به تجربه‌ی لحظات زیبا و گذرای طبیعت، مانند خواب اقاقیاها و نفس اطلسی‌ها، بیان می‌کند. او حتی در مواجهه با درد و رنج (نمادینه شده با زنبق کبود کارد) نیز به دنبال درک این زیبایی‌هاست. شعر در فضایی خیال‌انگیز و با تصاویر شاعرانه، گذر زمان و تضاد بین سبکی و سنگینی را به تصویر می‌کشد.
رده سنی:
16+
مفاهیم انتزاعی و تصاویر شاعرانه‌ی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، اشاره به درد و رنج (زنبق کبود کارد) نیاز به درک بالاتری از زندگی و تجربیات انسانی دارد.
از این گونه مردن...
می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم.
خیال‌گونه
در نسیمی کوتاه
که به تردید می‌گذرد
خوابِ اقاقیاها را
بمیرم.
□
می‌خواهم نفسِ سنگینِ اطلسی‌ها را پرواز گیرم.
در باغچه‌های تابستان،
خیس و گرم
به نخستین ساعاتِ عصر
نفسِ اطلسی‌ها را
پرواز گیرم.
□
حتا اگر
زنبقِ کبودِ کارد
بر سینه‌ام
گُل دهد ــ
می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم در آخرین فرصتِ گُل،
و عبورِ سنگینِ اطلسی‌ها باشم
بر تالارِ ارسی
به ساعتِ هفتِ عصر.
۱۸ آذرِ ۱۳۵۱
خیال‌گونه
در نسیمی کوتاه
که به تردید می‌گذرد
خوابِ اقاقیاها را
بمیرم.
□
می‌خواهم نفسِ سنگینِ اطلسی‌ها را پرواز گیرم.
در باغچه‌های تابستان،
خیس و گرم
به نخستین ساعاتِ عصر
نفسِ اطلسی‌ها را
پرواز گیرم.
□
حتا اگر
زنبقِ کبودِ کارد
بر سینه‌ام
گُل دهد ــ
می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم در آخرین فرصتِ گُل،
و عبورِ سنگینِ اطلسی‌ها باشم
بر تالارِ ارسی
به ساعتِ هفتِ عصر.
۱۸ آذرِ ۱۳۵۱
۱۲۳۵
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بر سرمای درون
گوهر بعدی:محاق
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
