هوش مصنوعی: این شعر به شهادت احمد زیبرم در پس‌کوچه‌های نازی‌آباد می‌پردازد و تصویری از فروتنی، عشق، مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم ارائه می‌دهد. شعر از سه بخش تشکیل شده که در آن‌ها مفاهیمی مانند عشق به خدا، عصیان در برابر ستم، و فداکاری مطرح می‌شود. همچنین، تأکید بر فروتنی و بزرگی روح فرد شهید شده و تأثیر مرگ او بر دیگران از دیگر مضامین اصلی شعر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی، مقاومت و شهادت است که درک آن‌ها برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی تصاویر شعری مانند 'زخم خنجر' و 'جهنم' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

ميلاد آن که عاشقانه بر خاک مُرد

در شهادتِ احمد زِیبَرُم در پس‌کوچه‌های نازی‌آباد

۱

نگاه کن چه فروتنانه بر خاک می‌گستَرَد
آن که نهالِ نازکِ دستانش
از عشق
خداست
و پیشِ عصیانش
بالای جهنم
پست است.

آن کو به یکی «آری» می‌میرد
نه به زخمِ صد خنجر،
و مرگش در نمی‌رسد
مگر آن که از تبِ وهن
دق کند.

قلعه‌یی عظیم
که طلسمِ دروازه‌اش
کلامِ کوچکِ دوستی‌ست.


۲
انکارِ عشق را
چنین که به سرسختی پا سفت کرده‌ای
دشنه‌یی مگر
به آستین‌اندر
نهان کرده باشی. ــ
که عاشق
اعتراف را چنان به فریاد آمد
که وجودش همه
بانگی شد.


۳
نگاه کن
چه فروتنانه بر درگاهِ نجابت به خاک می‌شکند
رخساره‌یی که توفان‌اش
مسخ نیارست کرد.

چه فروتنانه بر آستانه‌ی تو به خاک می‌افتد
آن که در کمرگاهِ دریا
دست حلقه توانست کرد.

نگاه کن
چه بزرگوارانه در پای تو سر نهاد
آن که مرگش میلادِ پُرهیاهای هزار شهزاده بود.

نگاه کن!

۱۳۵۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مجال
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۱/۱۲/۱۵ ۱۳:۴۳

بسیار زیبا