هوش مصنوعی: این شعر تصاویری از طبیعت و هستی را با عناصری مانند جوجه، گل، ستاره، باغچه و خورشید ترسیم می‌کند. سپس به تفکر درباره‌ی نظام هستی و قوانین آن می‌پردازد و از گذر زمان و تأثیر آن بر زندگی سخن می‌گوید. تاریخ سرایش شعر نیز اشاره به زمان خاصی دارد که ممکن است حاوی معنای نمادین باشد.
رده سنی: 15+ مفاهیم انتزاعی و فلسفی موجود در شعر، مانند تأمل در نظام هستی و گذر زمان، برای درک و ارتباط بهتر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی شکل می‌گیرد.

مجال

جوجه‌یی در آشیانه
گُلی در جزیره
ستاره‌یی در کهکشان.



با پیشانی بلندت به جِرمی اندیشیدی
که در پوسته می‌رُست
تا باغچه را
به نغمه
سرشار کند
همچنان که عصاره‌ی خاک
از دهلیزِ ساقه می‌گذشت
تا چشم‌اندازِ تابستانه را
به رنگی دیگر
بیاراید
بر جزیره‌یی که می‌گذرد
با گردشِ تپنده‌ی روزان و شبان
از برابرِ خورشیدی
که در خود
می‌سوزد.



تو میلاد را
دیگربار
در نظامِ قوانینش دوره می‌کنی،
و موریانه‌ی تاریک
تپش‌های زمانت را
می‌شمارد.

۹ آبانِ ۱۳۵۱

این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:اشارتی
گوهر بعدی:ميلاد آن که عاشقانه بر خاک مُرد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.