هوش مصنوعی:
این شعر به بیان احساسات عاشقانه و تشنگی روحی در بستر عشق می‌پردازد. شاعر از زلالی شانه‌های معشوق سخن می‌گوید که با وجود سیراب‌کنندگی، همچنان در او عطش ایجاد می‌کند. این تناقض ظریف بین سیرابی و تشنگی، هستهٔ مرکزی شعر را تشکیل می‌دهد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی پیچیده است که درک آن به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شبانه
شانه‌ات مُجابم می‌کند
در بستری که عشق
تشنگی‌ست
زلالِ شانه‌هایت
همچنانم عطش می‌دهد
در بستری که عشق
مُجابش کرده است.
اردیبهشتِ ۱۳۵۴
در بستری که عشق
تشنگی‌ست
زلالِ شانه‌هایت
همچنانم عطش می‌دهد
در بستری که عشق
مُجابش کرده است.
اردیبهشتِ ۱۳۵۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:فراقی
گوهر بعدی:زبانِ دیگر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
