هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ رهایی و آزادگی است و تأکید می‌کند که برای رسیدن به رهایی، باید شهامت به خرج داد و از محدودیت‌ها گذشت. حتی اگر محیط امن و راحت باشد، رهایی ارزش تلاش و خطر کردن را دارد. شعر با تصویر پرنده‌ای نوپرواز که سرانجام پرواز می‌کند، این مفهوم را تقویت می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق فلسفی و انگیزشی موجود در شعر ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی تصاویر مانند زندان و دام ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

پریدن

رها شدن بر گُرده‌ی باد است و
با بی‌ثباتی سیماب‌وارِ هوا برآمدن
به اعتمادِ استقامتِ بال‌های خویش؛
ورنه مسأله‌یی نیست:
پرنده‌ی نوپرواز
بر آسمانِ بلند
سرانجام
پَر باز می‌کند.

جهانِ عبوس را به قواره‌ی همّتِ خود بُریدن است،
آزادگی را به شهامت آزمودن است و
رهایی را اقبال کردن
حتا اگر زندان
پناهِ ایمنِ آشیانه است
و گرم‌ْجای بی‌خیالی‌ سینه‌ی مادر،
حتا اگر زندان
بالشِ گرمی‌ست
از بافه‌ی عنکبوت و تارَکِ پیله.

رهایی را شایسته بودن است
حتا اگر رهایی
دامِ باشه و قِرقی‌ست
یا معبرِ پُردردِ پیکانی
از کمانی؛
وگرنه مسأله‌یی نیست:
پرنده‌ی نوپرواز
بر آسمانِ بلند
سرانجام
پَر باز می‌کند.

۲۱ آذرِ ۱۳۵۶
نیوجرسی

این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:ترانه‌ی بزرگ‌ترين آرزو
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.