هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق عمیق و ناامیدانه خود می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ستاره بودن چشمان معشوق و شک بودن دل او، احساساتش را بیان می‌کند. او همچنین به ناامیدی خود از رسیدن به معشوق اشاره می‌کند، حتی با وجود عطش شدیدش.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و ناامیدی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بوتیمار
چه لازم است بگویم
که چه مایه می‌خواهمت؟
چشمانت ستاره است و
دلت شک.
□
جرعه‌یی نوشیدم و خشکید.
دریاچه‌ی شیرین
با آن عطش که مرا بود
برنمی‌آمد،
می‌دانستم.
چه لازم بود بگویم
که چه مایه می‌خواستمش؟
۱۳۶۴
که چه مایه می‌خواهمت؟
چشمانت ستاره است و
دلت شک.
□
جرعه‌یی نوشیدم و خشکید.
دریاچه‌ی شیرین
با آن عطش که مرا بود
برنمی‌آمد،
می‌دانستم.
چه لازم بود بگویم
که چه مایه می‌خواستمش؟
۱۳۶۴
۱۰۶۹
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:کجا بود آن جهان...
گوهر بعدی:ترانه‌ی اشک و آفتاب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
