هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن دو پرسش و پاسخ بین دو موجود (احتمالاً دریا و اندیشه) مطرح می‌شود. هر یک از آن‌ها دلیل گریستن یا برافراشتن خود را بیان می‌کنند: دریا خود را تاریک‌تر از آفتاب و اندیشه خود را تابان‌تر از آفتاب می‌یابد. این شعر در خرداد 1365 سروده شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و استعاری است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، نیاز به درک نسبی از مفاهیم فلسفی و شاعرانه دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی شکل می‌گیرد.
ترانه‌ی اشک و آفتاب
ــ دریا دریا
چه‌ت اوفتاد
که گریستی؟
ــ تاریک‌تَرَک یافتم از آفتاب
خود را.
ــ پی‌سوزِ اندیشه را
چه‌ت اوفتاد
که برافراشتی؟
ــ تابان‌تَرَک یافتم از آفتاب
خود را.
خردادِ ۱۳۶۵
چه‌ت اوفتاد
که گریستی؟
ــ تاریک‌تَرَک یافتم از آفتاب
خود را.
ــ پی‌سوزِ اندیشه را
چه‌ت اوفتاد
که برافراشتی؟
ــ تابان‌تَرَک یافتم از آفتاب
خود را.
خردادِ ۱۳۶۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بوتیمار
گوهر بعدی:بِسوده‌ترين کلام است دوست‌داشتن...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
