۶۱۱ بار خوانده شده

جاني پُر از زخم...

جانی پُراز زخمِ به‌چرک درنشسته ــ
چنینم.

اما فردای تو چه خواهد بود
گر به‌ناگاه
هم در این شبِ بی‌تسلا
پلاس برچینم؟ ــ
تداومِ بی‌علاجِ دلشوره‌یی سمج
یا طنینِ سرگردانِ لطمه‌ی صدایی تنها؟

هر چند صدا بر آب خواهد غلتید
و آب بر خاک می‌گذرد
که پژواکی‌ست پُراعتماد
از بشارتِ جاودانگی.

۳ خردادِ ۱۳۶۶

اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مردِ مصلوب...
گوهر بعدی:شبِ غوک
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.