هوش مصنوعی: این شعر به بازتابی از سفر و تلاش‌های بی‌ثمر می‌پردازد. شاعر از راهی که پیموده و نتیجه‌ای که گرفته پرسش می‌کند و به تصاویری از رنج و ناامیدی مانند علفزار خشک، درازگوش خسته، و عروسک‌های رنگین برای کوران اشاره می‌کند. در نهایت، این متن به جستجوی معنا در تلاش‌های بی‌حاصل زندگی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و تصاویر تلخ از رنج و ناامیدی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، نیاز به درک ادبی و تجربه‌ی زندگی برای ارتباط با موضوع دارد.

توازیِ ردِّ ممتّدِ...

توازیِ ردِّ ممتّدِ دو چرخِ یکی گردونه
در علفزار...



جز بازگشت به چه می‌انجامد
راهی که پیموده‌ام؟
به کجا؟
سامانش کدام رُباطِ بی‌سامانی‌ست
با نهالِ خُشکی کَج‌مَج
کنارِ آبدانی تشنه، انباشته به آخال
درازگوشی سوده‌پُشت در ابری از مگس
و کجاوه‌یی درهم‌شکسته؟ ــ:

کجاست باراندازِ این تلاشِ به‌جان‌خریده به نقدِ تمامتِ عمر؟
کدام است دست‌آوردِ این همه راه؟ ــ:
کَرگوشان را
به چاووشی
ترانه‌یی خواندن
و کوران را
به ره‌آورد
عروسکانی رنگین از کولبارِ وصله‌بروصله برآوردن؟

۲۸ آبانِ ۱۳۶۸

این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:تِک‌تِکِ ناگزیر را برمشمار...
گوهر بعدی:چشم‌های ديوار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.