هوش مصنوعی:
این شعر به جستجوی معنا و ارتباط در جهانی بی‌زمان و بی‌مکان می‌پردازد. شاعر از احساس نیاز به حضور و درک متقابل سخن می‌گوید و آن را در قالب پچپچه‌ای تکرارشونده تا دوردست‌های نامعلوم توصیف می‌کند. در پایان، کشف همدلی و همراهی را در لحظه‌ای زودگذر و انسانی می‌ستاید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
حجمِ قیرینِ نه‌درکجایی...
به واحد اسکندری
حجمِ قیرینِ نه‌درکجایی،
نادَرکجایی و بی‌درزمانی.
و آنگاه
احساسِ سرانگشتانِ نیازِ کسی را جُستن
در زمان و مکان
به مهربانی:
«ــ من هم اینجا هستم!»
پچپچه‌یی که غلتاغلت تکرار می‌شود
تا دوردست‌های لامکانی.
□
کشفِ سحابی مرموزِ هم‌داستانی
در تلنگرِ زودگذرِ شهابی انسانی.
۱ مهرِ ۱۳۷۰
حجمِ قیرینِ نه‌درکجایی،
نادَرکجایی و بی‌درزمانی.
و آنگاه
احساسِ سرانگشتانِ نیازِ کسی را جُستن
در زمان و مکان
به مهربانی:
«ــ من هم اینجا هستم!»
پچپچه‌یی که غلتاغلت تکرار می‌شود
تا دوردست‌های لامکانی.
□
کشفِ سحابی مرموزِ هم‌داستانی
در تلنگرِ زودگذرِ شهابی انسانی.
۱ مهرِ ۱۳۷۰
۱۴۵۱
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ظلماتِ مطلقِ نابینایی
گوهر بعدی:درپيچيده به خويش...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
