هوش مصنوعی: این شعر از سهراب سپهری، فضایی عرفانی و طبیعت‌گرا را به تصویر می‌کشد. شاعر از «پشت هیچستان» به عنوان مکانی نمادین یاد می‌کند که در آن نشانه‌های زندگی، طبیعت و تنهایی به زیبایی توصیف شده‌اند. او از مخاطب می‌خواهد که اگر به سراغش می‌آیند، با ملایمت رفتار کنند تا تنهایی شکننده‌اش آسیب نبیند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و نمادین موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، حس تنهایی و ظرافت‌های احساسی آن برای مخاطبان با تجربه‌تر مناسب است.

واحهٔی در لحظه

به سراغ من اگر می‌آیید،
پشت هیچستانم.
پشت هیچستان جایی است.
پشت هیچستان رگ‌های هوا، پر قاصدهایی است
که خبر می‌آرند، از گل واشده دورترین بوته خاک.
روی شن‌ها هم، نقش‌های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح
به سر تپه معراج شقایق رفتند.
پشت هیچستان، چتر خواهش باز است:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می‌آید.
آدم این‌جا تنهاست
و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است.
به سراغ من اگر می‌آیید،
نرم و آهسته بیایید، مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:و پیامی در راه
گوهر بعدی:ورق روشن وقت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.