گوهرین (گنجینه های مکتوب)

سهراب سپهری ( ۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان - ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران) شاعر و نقاش ایرانی بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده است. سهراب سپهری در غروب ۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. صحن امامزاده سلطان‌علی روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان ابدی سهراب گردید.

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع

سهراب سپهری

شرق اندوه

به زمین بودهی - Bodhi تا تا گل هیچ تراو تنها باد روانه شکپوی شورم را شیطان هم لب آب نا نه به سنگ نیایش هایی هلا هنگامی و و شکستم، و دویدم، و فتادم و چه تنها وید پادمه پاراه چند گزار

آوار آفتاب

… آن برتر آوای گیاه ای نزدیک ای همه سیماها برتر از پرواز بی تار و پود بیراهه‌ای در آفتاب تارا خوابی در هیاهو در سفر آن سوها دروگران پگاه دیاری دیگر راه واره روزنه‌ای به رنگ سایبان آرامش ما، ماییم شاسوسا شب هم‌آهنگی شکست ترانه طنین غبار لبخند فراتر کو قطره وهم محراب موج نوازشی، ای گرداب میوه تاریک نزدیک آی نیایش همراه پرچین راز گردش سایه‌ها گل آئینه

صدای پای آب

صدای پای آب، نثار شبهای خاموش مادرم

مسافر

حجم سبز

آب آفتابی از روی پلک شب از سبز به سبز به باغ هم‌سفران تا نبض خیس صبح تپش سایه دوست جنبش واژه زیست در گلستانه دوست روشنی، من، گل، آب ساده رنگ سوره تماشا شب تنهایی خوب نشانی صدای دیدار غربت ندای آغاز همیشه و پیامی در راه واحهٔی در لحظه ورق روشن وقت پرهای زمزمه پشت دریاها پیغام ماهی‌ها

ما هیچ، ما نگاه

اکنون هبوط رنگ ای شور، ای قدیم اینجا همیشه تیه اینجا پرنده بود بی روزها عروسک تا انتها حضور تنهای منظره سمت خیال دوست متن قدیم شب نزدیک دورها هم سطر، هم سپید وقت لطیف شن چشمان یک عبور از آبها به بعد

مرگ رنگ

با مرغ پنهان جان گرفته خراب در قیر شب دره خاموش دریا و مرد دلسرد دنگ... دود میخیزد دیوار رو به غروب روشن شب سراب سرود زهر سرگذشت سپیده غمی غمناک مرغ معما مرگ رنگ نایاب نقش وهم

زندگی خواب‌ها

باغی در صدا برخورد بی پاسخ جهنم سرگردان خواب تلخ سفر فانوس خیس لحظه گمشده لولوی شیشه ها مرز گمشده مرغ افسانه نیلوفر یادبود پاداش پرده گل کاشی