هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که اگر آمدن و رفتنش به دست خودش بود، هرگز نمی‌آمد و نمی‌رفت. او ترجیح می‌دهد که در این دنیای خراب، نه می‌آمد، نه می‌رفت و نه وجود می‌داشت.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است باعث سردرگمی شود.
رباعی ۱۷
گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی.
ور نیز شدن به من بدی، کی شدمی؟
بِهْ زان نَبُدی که اندرین دیْرِ خراب،
نه آمدمی، نه شدمی، نه بُدَمی.
ور نیز شدن به من بدی، کی شدمی؟
بِهْ زان نَبُدی که اندرین دیْرِ خراب،
نه آمدمی، نه شدمی، نه بُدَمی.
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی ۱۶
گوهر بعدی:رباعی ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
