۳۴۹ بار خوانده شده

رباعی ۱۳۲

* می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،
وین عمرِ گریزپای چون سیماب است،

دریاب که، آتشِ جوانی آب است،
هُش دار، که بیداری دولت خواب است.
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۱۳۱
گوهر بعدی:رباعی ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.