هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به مقایسه‌ی یادهای گذرا و زودگذر با یاد ماندگار و شکوهمند معشوق می‌پردازد. او از تأثیر عمیق این یاد بر دلش سخن می‌گوید و با حسرت از ناتوانی در برابر این احساس یادآوری می‌کند. شاعر یاد معشوق را به شبنم و باران تشبیه می‌کند و در مقابل، خود را مانند برگ پژمرده‌ای می‌بیند که در بهار جوانی قرار دارد.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
دریغ
بی شکوه و غریب و رهگذرند
یادهای دگر، چو برق و چو باد
یاد تو پرشکوه و جاوید است
و آشنای قدیم دل، اما
ای دریغ! ای دریغ! ای فریاد
با دل من چه می‌تواند کرد
یادت ای یاد من ز دل برده
من گرفتم لطیف، چون شبنم
هم درخشان و پاک، چون باران
چه کنند این دو، ای بهشت جوان
با یکی برگ پیر و پژمرده؟
یادهای دگر، چو برق و چو باد
یاد تو پرشکوه و جاوید است
و آشنای قدیم دل، اما
ای دریغ! ای دریغ! ای فریاد
با دل من چه می‌تواند کرد
یادت ای یاد من ز دل برده
من گرفتم لطیف، چون شبنم
هم درخشان و پاک، چون باران
چه کنند این دو، ای بهشت جوان
با یکی برگ پیر و پژمرده؟
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ناژو
گوهر بعدی:طلوع
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۱/۱۰/۲۹ ۲۲:۲۵
در بیت چهارم، «یادت ای یاد من ز دل برده» صحیح است، نه «باد»
گوهرین: با تشکر از توجه شما. اصلاح شد.
