هوش مصنوعی:
شاعر در این متن با خطاب قرار دادن مردم، از یادآوری خروس پیر که در نیمه‌شب‌ها و سحرها با فریاد از جگر می‌خواند، سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که هرچه دارد و هست از مردم است و خود را جغدی در ویرانه‌ها یا سایه‌ای از فرّ هما می‌داند، اما همواره به مردم وابسته است.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین اجتماعی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌ها (مانند خروس پیر، جغد، هما) نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
مردُم! ای مردُم
مردم! ای مردم
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
نیم شب‌ها و سحرها، این خروس پیر
می‌خروشد، با خراش سینه می‌خواند
گوش‌ها گر با خروش و هوش با فریادتان باشد
مردم! ای مردم
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
و شنیدم دوش، هنگام سحر می‌خواند
باز
این چنین با عالم خاموش فریاد از جگر می‌خواند
مردم! ای مردم
من اگر جغدم، به ویران بوم
یا اگر بر سر
سایه از فرّ ِ هما دارم
هر چه هستم از شما هستم
هر چه دارم، از شما دارم
مردم! ای مردم
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
نیم شب‌ها و سحرها، این خروس پیر
می‌خروشد، با خراش سینه می‌خواند
گوش‌ها گر با خروش و هوش با فریادتان باشد
مردم! ای مردم
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
و شنیدم دوش، هنگام سحر می‌خواند
باز
این چنین با عالم خاموش فریاد از جگر می‌خواند
مردم! ای مردم
من اگر جغدم، به ویران بوم
یا اگر بر سر
سایه از فرّ ِ هما دارم
هر چه هستم از شما هستم
هر چه دارم، از شما دارم
مردم! ای مردم
من همیشه یادمست این، یادتان باشد
۱۶۹۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:پارینه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
