هوش مصنوعی:
شاعر از دل می‌پرسد که چرا غمگین است و از مرگ می‌ترسد، در حالی که مانند درخت از تیشه نباید ترسید. اگر هم به ناخوشی از این دنیا بروند، باید خوشحال باشند که از هزاران اندیشه رسته‌اند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم فلسفی درباره زندگی و مرگ است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
رباعی شمارهٔ ۱۵۱
ای دل به چه غم خوردنت آمد پیشه
وز مرگ چه ترسی، چو درخت از تیشه
گر زانکه به ناخوشی برندت زینجا
خوش باش که رستی ز هزار اندیشه
وز مرگ چه ترسی، چو درخت از تیشه
گر زانکه به ناخوشی برندت زینجا
خوش باش که رستی ز هزار اندیشه
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۵۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
