کسان که شور به ترک سلاح عام کنند
خدنگ غمزهٔ خونریز را چه نام کنند؟

مسلمست که جنگ از جهان نخواهد رفت
ز روی وهم گروهی خیال خام کنند

گمان مبر که برای نمونه مدعیان
به صلح دادن ژاپون و چین قیام کنند

به موی تو که همین صلح ‌پیشگان فردا
ز بهر قسمت چین شور و ازدحام کنند

ز راز مهر و محبت اگر شوند آگاه
مبارزان جهان تیغ در نیام کنند

تمدنی که اساسش ز حلق و جلق بپاست
به‌ صلح و سلم چسان مردمش دوام کنند؟

سه چار دولت گیهان مدار هم پیمان
پی موازنه این گفتگو مدام کنند

هنوز اول صلح است و غاصبان در هند
به شهر و دهکده هر روز قتل عام کنند

هنوز اول درد است و می کشان در چین
کشیده لشگر و تدبیر انقسام کنند

پی ربودن و تقسیم سرزمین حبش
هزار شعبده پیدا به صبح و شام کنند

خیالشان همه این است کاین سعادت را
به خود حلال و به دیگر کسان حرام کنند

نعوذبالله اگر مردم ستمدیده
فریب خورده بر این معنی احترام کنند

ندای صلح به عالم فکنده‌اند اول
که معده پاک ز هضم عراق و شام کند

خبر دهند به خوبان که تیغ ابرو را
سپس به واسطهٔ وسمه در نیام کنند

صفوف سرکش مژگان و چشم فرمانده
به پشت عینک دودی سپس مقام کنند

کمند زلف که شد پیش از این بریده سرش
به دست شانه از آشفتگیش رام کنند

بیاض گردن موزون و ساعد سیمین
نهفته در مد خاص از نگاه عام کنند

لبان لعل و زنخدان و خال و عارض را
نهفته زیر یکی قیرگون پنام کنند

«ملک‌الشعرای بهار»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir