هوش مصنوعی: این متن شعری است که در ستایش پوشکین، شاعر بزرگ روسی، سروده شده است. شعر به زیبایی‌های ادبی، طبع لطیف و تأثیر جاودان پوشکین اشاره می‌کند و او را به عنوان نماد سعادت و آرمان بشری می‌ستاید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم ادبی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات ادبی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۱۷ - درود به پوشکین

درود بر تو و فضل و کمالت ای پوشکین
به طبع نازک و لطف خیالت ای پوشکین

نیافت عمر تو با روز مردنت پایان
کنون بود صد و پنجاه سالت ای پوشکین

تویی ز ما صد و پنجاه پایه بالاتر
بریم رشک به جاه و جلالت ای پوشکین

مرا هنوز نزاییده مام دهر، اما
رسیده‌ای تو به اوج کمالت ای پوشکین

جنین دهرم و خون می‌مکم ز ناف حیات
تو جاودانی و نبود زوالت ای پوشکین

ببال نغمه موزون خود ببال و بپر
سوی ابد، که گشاده است بالت ای پوشکین

بچم بر اوج اثیر جلال خویش و مباش
به یاد زندگی پر ملالت ای پوشکین

سعادت بشر آرمان و ایده‌آل تو بود
درود بر تو و بر ایده‌آلت ای پوشکین
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۶ - آفرین فردوسی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۸ - تشبیب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.