شاها تا کی بود بهار گرسنه
خائن سیر و درستکار گرسنه‌؟

خرمگس و عنکبوت و پشه و زنبور
آن همه سیرند و نوبهار گرسنه

آنکه کند سفلگی شعار، بود سیر
وانکه کند راستی شعار، گرسنه

سکهٔ قلب خراب سیر ولیکن
شمش زر کامل‌العیار گرسنه

دشتی و زوار و شیروانی سیرند
لیک تقی‌زاده و بهار گرسنه

کوشش و ایران غنی و سیر ولیکن
صد چو خلیلی به هر کنار گرسنه

یک نفر از پرخوری کند قی و پیشش
ضعف نموده است صد هزار گرسنه

دزد وطن هست سیر و آن که همه عمر
بهر وطن بوده جان نثار گرسنه

آن که بود چاپلوس و جاهل و بی‌دین
هیچ نماند به روزگار گرسنه

وان که تملق نگفت و در همه حالی
مسلک خود کرد آشکار، گرسنه

دشمن ایران به یک قرار بود سیر
ملت ایران به یک قرار گرسنه

وای به باغی که جغد و زاغ در آن سیر
لیک بود قمری و هزار گرسنه

سیران مستوجب عنایت شاهند
لیکن مستوجب فشار، گرسنه

هیچ ندیدم خدای را که گذارد
عبد ضعیف گناهکار گرسنه

گرسنگی لازم است لیک روا نیست
بیشتر از حد انتظارگرسنه