هوش مصنوعی:
این شعر در رثای حسین دانش، فردی دانا و برجسته، سروده شده است. او به عنوان درختی سایه‌گستر و ستونی از ادب و هنر توصیف شده که با مرگش، جهان علم و ادب آسیب دیده است. شاعر بیان می‌کند که دانش او از بین نرفته، بلکه به عالم دیگری رفته است. همچنین، غم و اندوه ناشی از فقدان او در دل روشندلان و اهل تحقیق باقی مانده است. در پایان، شاعر تاریخ وفات او را با عبارت «اشک غم» رقم می‌زند و از دیگران می‌خواهد بر او اشک بریزند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق ادبی، عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوع مرگ و فقدان به شکلی نمادین و پیچیده بیان شده است که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۶۵ - اشک غم
حسین دانش آن سرخیل ابرار
که در عالم به دانایی علم شد
درختی سایه گستر بود افسوس
که پیش تندباد مرگ خم شد
ز بنیان ادب رکنی فرو ریخت
ز بستان هنر نخلی قلم شد
دل روشندلان از فرقت وی
قرین حرقت و رنج و الم شد
نپنداری که دانش از میان رفت
وجودش سوی اقلیم عدم شد
نمی آب از یم ایجاد برخاست
تکاپو کرد و آخر سوی یم شد
وجودش با وجود گل قرین کشت
مزاجش با مزاج دهر ضم شد
دلم سوزد به حال اهل تحقیق
که فردی کامل از آن جمع کم شد
به‌مرگ او «بهار» اشگ غم افشاند
همان بر تربت پاکش رقم شد
بیا تا اشگ غم بر وی فشانیم
که تاریخ وفاتش «اشک غم» شد
که در عالم به دانایی علم شد
درختی سایه گستر بود افسوس
که پیش تندباد مرگ خم شد
ز بنیان ادب رکنی فرو ریخت
ز بستان هنر نخلی قلم شد
دل روشندلان از فرقت وی
قرین حرقت و رنج و الم شد
نپنداری که دانش از میان رفت
وجودش سوی اقلیم عدم شد
نمی آب از یم ایجاد برخاست
تکاپو کرد و آخر سوی یم شد
وجودش با وجود گل قرین کشت
مزاجش با مزاج دهر ضم شد
دلم سوزد به حال اهل تحقیق
که فردی کامل از آن جمع کم شد
به‌مرگ او «بهار» اشگ غم افشاند
همان بر تربت پاکش رقم شد
بیا تا اشگ غم بر وی فشانیم
که تاریخ وفاتش «اشک غم» شد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴ - از یک مضمون عربی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶ - بهار و تیمورتاش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
