هوش مصنوعی:
متن بیانگر غم و اندوهی عمیق است که پس از رفتن خواجه (شخصی محترم) باقی مانده است. شاعر از ماتم و ناله‌های خود می‌گوید و اشاره می‌کند که با وجود رفتن خواجه، اثرات غم و تاریکی همچنان پابرجاست. او از مخاطب می‌خواهد که به جای گریه بر رفتگان، بر حال خود بگرید که هنوز در راهی سخت و تاریک قرار دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و غم‌انگیز است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۰۴ - حکمت
خواجه برفت و خفت به خاک وتو ز ابلهی
در ماتمش به ناله و آه اندری هنوز
بزدود خاک تیره از او آب و رنگ و تو
در جامه کبود و سیاه اندری هنوز
مگری برآن که رخت به منزل کشید و رفت
بر خویشتن گری که به راه اندری هنوز
در ماتمش به ناله و آه اندری هنوز
بزدود خاک تیره از او آب و رنگ و تو
در جامه کبود و سیاه اندری هنوز
مگری برآن که رخت به منزل کشید و رفت
بر خویشتن گری که به راه اندری هنوز
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳ - عجب غنا - ذل نیاز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵ - دل خودکامه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
