هوش مصنوعی: این متن در ستایش استاد بهزاد، نقاش و هنرمند بزرگ، سروده شده است. شاعر با بیان زیبایی‌های هنر بهزاد، او را برتر از دیگران دانسته و تأثیر هنرش را در جهان توصیف می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به مقایسه‌ی بهزاد با دیگر هنرمندان مانند مانی و کمال‌الملک دارد و برتری او را در هنر نقاشی نشان می‌دهد.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق هنری و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات تخصصی هنری و ادبی، فهم آن را برای گروه سنی پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۳۱ - در وصف استاد حسین بهزاد نقاش عالیمقام

خداوند هنر، استاد بهزاد
که نقش از خامهٔ بهزاد به زاد

حسین رادکِش بهزاد نام است
کمال‌الدین بهزادش غلام است

اگر بود او نخست‌،‌ این هست اول
اگر بود او کمال‌، این هست اکمل

به رنگ‌آمیزی‌ از خورشید ییش‌ است
به‌معنی‌آفتاب‌عصر خویش است

به صورت شادی و غم می‌نماید
غم و شادی مجسم می‌نماید

به سحرانگیزی کلک گهرخیز
به نقش جان دهد رنگ دلاوبز

خداوندنگارین‌خامه‌«‌مانی‌»‌است
ولیکن بندهٔ بهزاد ما نیست

«‌منوهر» پیش این استاد، باری
خجل گردد به طرح ریزه‌کاری

ز رشک کلک مویین سیه‌روش
رضای اصفهانی شد سیه‌پوش

ز صنع خامهٔ چینی نمودش
فرستد فرخ چینی درودش

به پیش ریزه‌کاری‌های نغزش
کمال‌الملک شد آشفته مغزش

رفائیل ار به عصرش زنده گردد
بر ِ آن کلک قادر بنده گردد

من ارچه در سخن هستم مسلم
به وصفش عاجزم والله اعلم

بهار اندر سخن گر داد دادست
کلامش از دل بهزاد زادست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰ - سی لحن موسیقی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲ - صخر شرید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.