چون ‌ز حبس ‌جوان ‌سه سال گذشت
مدت حبس او ، به آخر گشت

تاخت بیرون ز حبس بیچاره
بی‌سرانجام و عور و آواره

خانه بر باد و زن طلاق و فقیر
بی‌نصیب از نقیر و از قطمیر

یکی از دوستان رسیدش پیش
مرد ازوجست‌حال‌همسرخوا

گفت دادی طلاق و شوی گرفت
چندگاهی ز خلق روی گرفت

رفت شویش شبی به مهمانی
شب سیه بود وسرد و بارانی

بستر خود به زیر طاقی برد
طاق بر وی فتاد و بیدین مرد

مَرد مُرد و ضعیفه​ی مسکین
گشت‌در «شهر نو» کرایه‌نشین

شد از این داستان دلش به ‌دو نیم
تاخت نزدیک دوستان قدیم

دید آن‌ جمله مردمی شده‌اند
صاحب‌خانه و زن و فرزند

همه فارغ ز رادع و زاجر
آن یکی کاسب آن یکی تاجر

چون رفیق قدیم را دیدند
چون گل نوشکفته خندیدند

رحم کردند بر ندامت او
شکرکردند بر سلامت او

جان و کالا و مسکنش دادند
به از اول یکی زنش دادند

ساختندش شریک در مکسب
کاسبی گشت صاحب منصب

پشت پا زد به خدمت دولت
کند دندان ز نعمت دولت