ای مگس‌، ای دشمن نوع بشر
ای همه از عقرب و افعی بتر

در ره و در خانه و صحرا و باغ
موجب دردسر و موی دماغ

قصهٔ پتیاره و مرگ سیاه
قصهٔ تست ای عدوی کینه‌خواه

تاخته ناگه ز سوی آسمان
آخته بر صحت و امن و امان

آمده بی رخصت و پوزش ز در
بر سر هر مسندی افشانده پر

در شده بی‌رقعهٔ دعوت بخوان
خورده و برخاسته پیش از کسان

وز ره نامردمی و کین و قهر
بر سر هر طعمه‌ای افشانده زهر

رفته سوی مزبله و آلوده‌پای
آمده بر سفرهٔ خلق خدای

ریسته از پرخوری و کرده قی
کرده قی از بهر چه‌، ناخورده می

این همه پیش من و تو می‌کند
بر سر و ریش من تو می‌کند

ما و تو بگشوده بر این دیو، در
خانهٔ خود ساخته زیر و زبر

لیسد و بوسد لب فرزند ما
چهرهٔ نوباوهٔ دلبند ما

بر سر و دست و تن آن بیگناه
سالک و جوش آرد و زخم سیاه

حصبه و اسهال ره‌آورد او
هر دلی آزردهٔ یک درد او

فتنهٔ بیداری و کابوس خواب
زِر زِر او صیحهٔ دیو عذاب

دشمن اندیشه و خصم خیال
مایهٔ نکبت‌، سر وزر و وبال