۳۸۹ بار خوانده شده

فقرۀ ۲

پسر من‌! کرفک‌اندیش بوی‌، نه گناه‌اندیش‌، چه مردم تا جاودان زمان زنده نی‌، چه چیز که آن مینوی (‌است‌)‌، بایستنی‌تر (‌پاینده‌تر)

که جان پدرکرفه اندیش باش
بی‌آزار و به دین‌ و خوش کیش ‌باش

چو باید شدن زین جهان ای پسر
نگر تا به مینو چه بایسته تر

نباشدکس اندر جهان دیرپای
همان مینوی کرده مانده بجای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:فقرۀ ۱
گوهر بعدی:فقرۀ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.