من و ذکرِ نامِ تو یا علی، که کشانی‌ام به هدایتی
مگر از تو چشمِ عنایتی، برسانَدَم به ولایتی

همه‌تن خلوص و ارادتم، به مقامِ فضل و کرامتت
که ز جمعِ خاصِ محمّدی، تو نمونه‌ای تویی آیتی

سرِ راهِ بادِ سحر منم، بِنِشسته دیدهٔ تر منم
که ز باغِ فضلِ تو بو برم، به اشارتی به کنایتی

سر و پا امیدم و آرزو، سر و پا تپیدن و جست‌و‌جو
که از آستانِ جلالِ تو، رسدم پیامِ حمایتی

بر و دوشِ بامِ فلک علی، پر و بالِ مرغ و ملَک علی
به سخا و لطف محک علی، چه حدوده ای، چه نهایتی!

«عبدالقهّار عاصی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir