هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از زیبایی‌های بهار و گل‌ها سخن می‌گوید، اما با نگاهی عمیق‌تر به این موضوع می‌پردازد که گل‌ها، با وجود زیبایی‌شان، برای عاشقان که در گور آرمیده‌اند، چه سودی دارند. این متن ترکیبی از توصیف طبیعت و تفکر فلسفی درباره‌ی زندگی و مرگ است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به موضوع مرگ و عاشقی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارۀ ۴
گیرم که چمن‌چمن بهار آرَد گل
بشکفته‌قیامتی به بار آرَد گل
شایستهٔ گورِ عاشقی گر نشود
ای سبزه جوانی به چه کار آرَد گل؟
بشکفته‌قیامتی به بار آرَد گل
شایستهٔ گورِ عاشقی گر نشود
ای سبزه جوانی به چه کار آرَد گل؟
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۳
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
