هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و رنج ناشی از دوری معشوق است. شاعر با تصاویری مانند سوختن بال و پر، جان و استخوان، همچنین آتش گرفتن درخت و سوختن آشیان، عمق غم و تشنگی خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسات پیچیده‌ای مانند غم دوری و فراق در این شعر وجود دارد که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند سوختن استخوان و آشیان، نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی و تجربه‌ی عاطفی دارد.
دوبیتی شمارۀ ۱۳
تو رفتی بال و پر فرسود و جان سوخت
غم دوری مرا تا استخوان سوخت
تو رفتی تشنگی آورد بیشه
درخت آتش گرفت و آشیان سوخت
غم دوری مرا تا استخوان سوخت
تو رفتی تشنگی آورد بیشه
درخت آتش گرفت و آشیان سوخت
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارۀ ۱۲
گوهر بعدی:دوبیتی شمارۀ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
