هوش مصنوعی: شاعر در این شعر با تصویرسازی‌های زیبا از پرستو و طبیعت، احساسات عمیق خود را درباره عشق، آزادی، شوق زندگی و آرزوهای بلندپروازانه بیان می‌کند. او آرزو دارد مانند پرستو از محدودیت‌های زمین رها شود و به افلاک پرواز کند، در عین حال از ترس آسیب دیدن نیز می‌ترسد.
رده سنی: 14+ مفاهیم عمیق عشق، آزادی و آرزوهای انسانی در این شعر مطرح شده‌اند که برای درک کامل آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی نیاز است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای شعری ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

پرستو

ستاره گم شد و خورشید سر زد
پرستویی به بام خانه پر زد

در آن صبحم صفای آرزویی
شبِ اندیشه را رنگِ سحر زد




پرستو باشم و از دام این خاک
گشایم پَر به سوی بام افلاک

ز چشم‌انداز بی ‌پایان گردون
در‌آویزم به دنیایی طربناک




پرستو باشم و از بام هستی
بخوانم نغمه‌های شوق و مستی

سرودی سر کنم با خاطری شاد
سرود عشق و آزادی ‌پرستی




پرستو باشم از بامی به بامی
صفای صبح را گویم سلامی

بهاران را برم هر جا نَویدی
جوانان را دهم هر سو پیامی




تو هم روزی اگر پرسی ز حالم
لب بامت ز حال دل بنالم

وگر پروا کنم بر من نگیری
که می‌ترسم زنی سنگی به بالم
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:پرستش
گوهر بعدی:آفتاب پرست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.