هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به تضاد بین توانایی‌های دست‌های او و دست‌های خود می‌پردازد. دست‌های او قادر به انجام کارهای شگفت‌انگیز مانند کندن ریشه‌های گیاهان هرزه و جمع‌آوری ستارگان است، اما دست‌های خودش تنها به سیاه کردن کاغذهای سفید و تباه کردن لحظات ارزشمند می‌پردازد. شاعر از این رفتار خود احساس گناه می‌کند و سوال می‌پرسد که چرا چنین می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی و خودانتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به گناه و تباهی می‌تواند برای سنین پایین سنگین باشد.
دست ها و دست ها
به دست‌های او نگاه می‌کنم
که می‌تواند از زمین
هزار ریشهٔ گیاه هرزه را برآورد
و می‌تواند از فضا
هزارها ستاره را به زیر پر درآورد
به دست‌های خود نگاه می‌کنم
که از سپیده تا غروب
هزار کاغذ سپیده را سیاه می‌کند
هزار لحظهٔ عزیز را تباه می‌کند
مرا فریب می‌دهد
تو را فریب می‌دهد
گناه می‌کند
چرا سپید را سیاه می‌کند؟
چرا گناه می‌کند؟!
که می‌تواند از زمین
هزار ریشهٔ گیاه هرزه را برآورد
و می‌تواند از فضا
هزارها ستاره را به زیر پر درآورد
به دست‌های خود نگاه می‌کنم
که از سپیده تا غروب
هزار کاغذ سپیده را سیاه می‌کند
هزار لحظهٔ عزیز را تباه می‌کند
مرا فریب می‌دهد
تو را فریب می‌دهد
گناه می‌کند
چرا سپید را سیاه می‌کند؟
چرا گناه می‌کند؟!
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:سینه گرداب
گوهر بعدی:چراغ میکده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
