هوش مصنوعی:
این متن شعری از حافظ است که در آن از مضامین عرفانی، شراب و عشق سخن می‌گوید. شاعر از نوشیدن شراب به عنوان نمادی از وصلت با معشوق و رسیدن به حقیقت یاد می‌کند و مخاطب را به می‌نوشی و شادی دعوت می‌نماید.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم نمادین و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به شراب و مستی نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای تفسیر صحیح دارد.
چراغ میکده
چو آفتاب در‌آی از درم شراب بنوش
شراب شبنم جان را چو آفتاب بنوش
چراغ میکده دیوان حافظ است بیا
شبی به خلوت رندان و شعر ناب بنوش
زمانه جام گلاب تو را گل آب کند
بیا شراب بیامیز و با گلاب بنوش
چو گل به چشمهٔ خورشید رو کن ای دریا
نه تلخ کاسه وارونه حباب بنوش
به گریه گفتمش از بوسه‌ای دریغ مدار
به خنده گفت که این باده را به خواب بنوش
شراب شبنم جان را چو آفتاب بنوش
چراغ میکده دیوان حافظ است بیا
شبی به خلوت رندان و شعر ناب بنوش
زمانه جام گلاب تو را گل آب کند
بیا شراب بیامیز و با گلاب بنوش
چو گل به چشمهٔ خورشید رو کن ای دریا
نه تلخ کاسه وارونه حباب بنوش
به گریه گفتمش از بوسه‌ای دریغ مدار
به خنده گفت که این باده را به خواب بنوش
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دست ها و دست ها
گوهر بعدی:غریبه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
