هوش مصنوعی:
شاعر از شکستن آیینه و باقی ماندن قابی سیاه و خالی سخن می‌گوید. او با یادآوری اینکه آیینه‌ای در دل داشته، به گریه می‌افتد و از زندگی بدون آیینه در این قاب سیاه می‌پرسد.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، لحن غمگین و تأمل‌برانگیز آن برای مخاطبان با درک بالاتر مناسب‌تر است.
با یاد دل که آینه ای بود
آیینه چون شکست
قابی سیاه و خالی
از او به جای ماند
با یاد دل که آینه ای بود
در خود گریستم
بی آینه چگونه درین قاب زیستم
قابی سیاه و خالی
از او به جای ماند
با یاد دل که آینه ای بود
در خود گریستم
بی آینه چگونه درین قاب زیستم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:آن سوی مرز بهت و حیرت
گوهر بعدی:برف شبانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
