هوش مصنوعی: این شعر با زبانی شاعرانه و نمادین، طبیعت و عناصر آن مانند غنچه، گل، باد، آب و سنگ‌ها را به تصویر می‌کشد که هر کدام پیامی برای انسان دارند. شاعر از انسان می‌خواهد تا به زیبایی‌های طبیعت توجه کند و به نجواهای آن گوش دهد. در عین حال، اشاره‌ای به ترس از پاییز و نابودی دارد و از بی‌توجهی انسان به این پیام‌ها انتقاد می‌کند.
رده سنی: 12+ مفاهیم نمادین و انتقادی موجود در شعر ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به ترس از پاییز و نابودی نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی دارد.

زبان بی زبانان

غنچه با لبخند
می گوید تماشایم کنید
گل بتابد چهره همچون چلچراغ
یک نظر در روی زیبایم کنید

سرو ناز
سرخوش و طناز
می بالد به خویش
گوشه چشمی به بالایم کنید

باد نجوا می کند در گوش برگ
سر در آغوش گلی دارم کنار چتر بید
راه دوری نیست پیدایم کنید

آب گوید
زاری ام را بشنوید
گوش بر آوای غم هایم کنید

پشت پرده باغ اما
در هراس
باز پاییز است و در راهند آن دژخیم و داس

سنگ ها
هم حرفهایی می زنند
گوش کن
خاموش ها گویا ترند!!!
از در و دیوار می بارد سخن
تا کجا دریابد آن را جان من
در خموشی های من فریاد هاست
آن که دریابد چه می گویم کجاست
آشنایی با زبان بی زبانان چو ما
دشوار نیست
چشم و گوشی هست مردم را دریغ
گوش ها هشیار نه
چشم ها بیدار نیست
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مثل باران
گوهر بعدی:زبان معیار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.